Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει πραγματική καταδίκη του Μνημονίου
Μέσα στην αγανάκτηση που βιώνει ο κόσμος για όλα όσα του 'χουν αρπάξει με τα μνημόνια και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που δεν έχουν τελειωμό, πολλοί είναι αυτοί που μπροστά στις επικείμενες εκλογές παίρνουν την ειλικρινή απόφαση να τιμωρήσουν στην κάλπη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ευθύνονται για την πτώχευση του λαού. Και το ΛΑ.Ο.Σ. έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην πτώχευση του λαού. Υπάρχουν εργαζόμενοι που σκέφτονται την ψήφο τιμωρίας σ' αυτά τα κόμματα ταυτίζοντάς τα στη συνείδησή τους με το μνημόνιο. Σκέφτονται λοιπόν με... απεγκλωβισμό τους από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ να την εκφράσουν με ψήφο αντιμνημονιακή. Άρα και επιλογή ενός άλλου, από αυτά που λένε... «μικρά αντιμνημονιακά κόμματα», δηλαδή όσα δεν ψήφισαν το μνημόνιο. Και σ' αυτές τις εκλογές εμφανίστηκαν υποτίθεται νέα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του λαού και την είσοδό τους στη Βουλή, όπως το κόμμα του Καμμένου ή το κόμμα της Κατσέλη που εμφανίζονται ως αντιμνημονιακά δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κάποιοι λένε ότι και η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν το ψήφισε. Αλλά τι είδους κόμματα είναι αυτά, τι πραγματικά υπηρετούν; Γιατί η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα πρέπει να είναι το κριτήριο για να τους εμπιστευτεί ή να μην τους εμπιστευτεί ο λαός την ψήφο του. Το κριτήριο ψήφου δεν μπορεί να είναι το κάλπικο δίλημμα μνημονιακό - αντιμνημονιακό αλλά η πολιτική του και αν αυτή υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.
Στην προκειμένη περίπτωση, το επιχείρημα που συνοδεύει την πρόσκληση στήριξης των «αντιμνημονιακών κομμάτων» είναι ότι αυτά δεν έχουν κυβερνήσει και δε βαρύνονται με τις ευθύνες αυτών που έχουν τσακίσει τα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα. Ας σκεφτούμε όμως, είναι πράγματι έτσι; Τα «νέα» κόμματα που εμφανίστηκαν τώρα είναι γέννημα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τα στελέχη τους έχουν συμμετάσχει σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν δώσει μάχες υπερασπιζόμενοι την πολιτική του κεφαλαίου και μάλιστα από κυβερνητικές θέσεις. Δεν προέρχονται από παρθενογένεση, έχουν δώσει τα αντιλαϊκά τους διαπιστευτήριά. Και συνεχίζουν να τα δίνουν. Οι προτάσεις τους για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης είναι ένα μείγμα προτάσεων - δανείων από αυτά που και σήμερα λέει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, π.χ. ο Καμμένος είναι με την πολιτική της ΝΔ πριν τη συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση, ενώ η Κατσέλη διαφώνησε με το δεύτερο μνημόνιο, το πρώτο το είχε ψηφίσει. Και βεβαίως, η πολιτική τους είναι εναρμονισμένη με τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», χωρίς να αμφισβητούν το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ακριβώς επειδή η πολιτική τους είναι γέννημα της ίδιας μήτρας με τα «μεγάλα κόμματα», μπορούν να συναντηθούν και να συνεργαστούν μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τάχα θέτοντας τις αντιμνημονιακές προϋποθέσεις τους. 'Η την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Μόνο που οι προϋποθέσεις για τις επόμενες κυβερνήσεις έχουν τεθεί ήδη από τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί και που είναι δεσμευτικές για τα επόμενα τριάντα χρόνια!
Όταν λοιπόν, δεν έχουν καμιά διάθεση σύγκρουσης με την ΕΕ και αμφισβήτησης της καπιταλιστικής πορείας της χώρας, οι διακηρύξεις τους περί επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και ελάφρυνσης του λαού από τα βάρη που του έχουν φορτώσει, είναι τουλάχιστον κοροϊδία. Στην ίδια ρότα βεβαίως είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο ο Καμμένος λέει ότι μπορεί άνετα να συνεργαστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα αναδιαπραγματευτεί μέσα στην ευρωζώνη, αλλά δεν απαντά όταν την κυβέρνησή του την πολεμήσει η ΕΕ και οι καπιταλιστές στην Ελλάδα τι θα κάνει, θα συγκρουστεί; Μα πώς θα το κάνει όταν μιλά για ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, εντός της ευρωζώνης; Δηλαδή, ενίσχυση των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων κλπ; Μιλά και για αναδιανομή βεβαίως, αλλά κοροϊδεύει, λέγοντας ότι θα πείσει τους καπιταλιστές να μοιράσουν μέρος των κερδών τους στους εργαζόμενους. Η δε ΔΗΜ.ΑΡ. σέβεται τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο αλλά θα βρει τάχα τρόπο να ανακουφίσει το λαό. Πώς θα το κάνει; Μα με διαπραγμάτευση και αυτή βρίσκοντας άλλα οικονομικά μέτρα ισοδύναμα σε αντίθεση με αυτά των οριζοντίων περικοπών και με δίκαιη φορολογία. Δηλαδή, πάλι ο λαός θα πληρώνει.
Σήμερα, κάποιος που ειλικρινά θέλει να τιμωρήσει στην κάλπη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την πολιτική τους, δεν μπορεί να το πετύχει στηρίζοντας αυτά τα κόμματα που προσβλέπουν στην ψήφο του λαού λειτουργώντας ως αναχώματα στήριξης του αστικού πολιτικού συστήματος. Αυτό δεν αποτελεί διέξοδο για τα λαϊκά συμφέροντα, αφού η ψήφος αυτή δεν ξεφεύγει ρούπι από την αστική πολιτική. Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ μπορεί να σημάνει πραγματική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ακριβώς γιατί σε καμιά περίπτωση δεν είναι ψήφος ενσωματώσιμη.
Γραφείο Τύπου της Κ.Ο. Άρτας του ΚΚΕ
Στην προκειμένη περίπτωση, το επιχείρημα που συνοδεύει την πρόσκληση στήριξης των «αντιμνημονιακών κομμάτων» είναι ότι αυτά δεν έχουν κυβερνήσει και δε βαρύνονται με τις ευθύνες αυτών που έχουν τσακίσει τα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα. Ας σκεφτούμε όμως, είναι πράγματι έτσι; Τα «νέα» κόμματα που εμφανίστηκαν τώρα είναι γέννημα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τα στελέχη τους έχουν συμμετάσχει σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν δώσει μάχες υπερασπιζόμενοι την πολιτική του κεφαλαίου και μάλιστα από κυβερνητικές θέσεις. Δεν προέρχονται από παρθενογένεση, έχουν δώσει τα αντιλαϊκά τους διαπιστευτήριά. Και συνεχίζουν να τα δίνουν. Οι προτάσεις τους για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης είναι ένα μείγμα προτάσεων - δανείων από αυτά που και σήμερα λέει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, π.χ. ο Καμμένος είναι με την πολιτική της ΝΔ πριν τη συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση, ενώ η Κατσέλη διαφώνησε με το δεύτερο μνημόνιο, το πρώτο το είχε ψηφίσει. Και βεβαίως, η πολιτική τους είναι εναρμονισμένη με τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», χωρίς να αμφισβητούν το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ακριβώς επειδή η πολιτική τους είναι γέννημα της ίδιας μήτρας με τα «μεγάλα κόμματα», μπορούν να συναντηθούν και να συνεργαστούν μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τάχα θέτοντας τις αντιμνημονιακές προϋποθέσεις τους. 'Η την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Μόνο που οι προϋποθέσεις για τις επόμενες κυβερνήσεις έχουν τεθεί ήδη από τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί και που είναι δεσμευτικές για τα επόμενα τριάντα χρόνια!
Όταν λοιπόν, δεν έχουν καμιά διάθεση σύγκρουσης με την ΕΕ και αμφισβήτησης της καπιταλιστικής πορείας της χώρας, οι διακηρύξεις τους περί επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και ελάφρυνσης του λαού από τα βάρη που του έχουν φορτώσει, είναι τουλάχιστον κοροϊδία. Στην ίδια ρότα βεβαίως είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο ο Καμμένος λέει ότι μπορεί άνετα να συνεργαστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα αναδιαπραγματευτεί μέσα στην ευρωζώνη, αλλά δεν απαντά όταν την κυβέρνησή του την πολεμήσει η ΕΕ και οι καπιταλιστές στην Ελλάδα τι θα κάνει, θα συγκρουστεί; Μα πώς θα το κάνει όταν μιλά για ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, εντός της ευρωζώνης; Δηλαδή, ενίσχυση των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων κλπ; Μιλά και για αναδιανομή βεβαίως, αλλά κοροϊδεύει, λέγοντας ότι θα πείσει τους καπιταλιστές να μοιράσουν μέρος των κερδών τους στους εργαζόμενους. Η δε ΔΗΜ.ΑΡ. σέβεται τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο αλλά θα βρει τάχα τρόπο να ανακουφίσει το λαό. Πώς θα το κάνει; Μα με διαπραγμάτευση και αυτή βρίσκοντας άλλα οικονομικά μέτρα ισοδύναμα σε αντίθεση με αυτά των οριζοντίων περικοπών και με δίκαιη φορολογία. Δηλαδή, πάλι ο λαός θα πληρώνει.
Σήμερα, κάποιος που ειλικρινά θέλει να τιμωρήσει στην κάλπη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την πολιτική τους, δεν μπορεί να το πετύχει στηρίζοντας αυτά τα κόμματα που προσβλέπουν στην ψήφο του λαού λειτουργώντας ως αναχώματα στήριξης του αστικού πολιτικού συστήματος. Αυτό δεν αποτελεί διέξοδο για τα λαϊκά συμφέροντα, αφού η ψήφος αυτή δεν ξεφεύγει ρούπι από την αστική πολιτική. Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ μπορεί να σημάνει πραγματική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ακριβώς γιατί σε καμιά περίπτωση δεν είναι ψήφος ενσωματώσιμη.
Γραφείο Τύπου της Κ.Ο. Άρτας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.