Μην κρύβεσαι πίσω απ’ τον Παπαδήμο. Σε βλέπω!

- Ένα άρθρο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι πολιτικοί...

- ...και όλοι οι πολίτες

Κύριε πολιτικέ, πριν μου κόψετε το ρεύμα, έχω κάτι να σας πω.
   Όπως θα ξέρεις δεν είχα να πληρώσω το χαράτσι στη ΔΕΗ. Και επειδή σκοπεύεις να μου κόψεις το ρεύμα για να μάθω άλλη φορά να έχω λεφτά, σου γράφω ανοικτή επιστολή όσο προλαβαίνω ακόμα.
   Κατ’ αρχήν, δεν έχω ξεχάσει ότι τον Μαΐο του 2010 που έκανες νόμο το Μνημόνιο, έλεγες ότι δεν υπήρχε τρόπος να διαπραγματευτούμε τα μέτρα. Είχες πει ότι πρέπει να παρθούν “οριζόντια” μέτρα – επί δικαίων και αδίκων εδώ και τώρα γιατί σε δύο βδομάδες έληγαν κάτι παλιά ομόλογα των 9 δισ ευρώ.
   Και για να μου το κάνεις πιο δύσκολο, είπες ότι είναι αδύνατον να δανειστούμε από την αγορά ομολόγων γιατί τα επιτόκια θα ήταν δυσβάσταχτα. Φρόντισες όμως να ανέβουν τα επιτόκια. Πήγαινες με τα δικά μου λεφτά στο εξωτερικό με τους φίλους σου και παρομοίαζες την τιμημένη πατρίδα μου με τον Τιτανικό. Με έλεγες τεμπέλη και άχρηστο και όλοι μαζί χαχανίζατε πίσω απ’ τη πλάτη μου.
   Επέμενες εσύ με τα κανάλια και τις εφημερίδες σου ότι αν δεν δανειζόμασταν για να πάρουμε πίσω εκείνα τα παλιά ομόλογα των 9 δισ θα κατέρρεαν οι ελληνικές τράπεζες, η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με όλες τις οικονομίες του πλανήτη. Και, τι να κάνω σε πίστεψα αφού εκτός από κάτι γραφικούς και ανόητους, δεν υπήρχε αντίλογος. Είχες φροντίσει για αυτό. Μας έπιασες στον ύπνο!
   Σαν τώρα θυμάμαι που απειλούσες ότι αν δεν περάσουν αυτά τα σκληρά μέτρα έρχονται πολύ σκληρότερα. Διότι έλεγες “αυτό είναι το Μνημόνιο και επιλογές άλλες δεν υπάρχουν”. Ξέχασες να μου πεις όμως ότι αυτά τα πολύ σκληρότερα μέτρα θα τα εφαρμόσεις ούτως ή άλλως.

Ο υποτελής ραγιάς

   Κάθε τόσο μου θύμιζες ότι στην πραγματικότητα δεν είμαι τίποτε άλλο παρά ένας ραγιάς. Κάθε τόσο κλαιγόσουν ότι δήθεν σε κανέναν δεν αρέσει το Μνημόνιο, αλλά μας το επέβαλαν οι ξένοι χωρίς να το θέλουμε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όποτε σου δοθεί η ευκαιρία βγαίνεις και λες ότι ο Έλληνας ακόμα δεν μπόρεσε να εκτοπίσει απ’ το DNA του τον ραγιαδισμό, το μπαξίσι και τον Ωχαδελφισμό. Ενώ εσύ το καλλιεργείς, μετά μας κοροϊδεύεις κι από πάνω.
   Πώς να ξεχάσω τους ηθοποιούς του θιάσου σας στην TV που έκλαιγαν σαν τον Χατζηαβάτη μπροστά στον Πασά; Πώς να ξεχάσω τον πρωθυπουργό που δήλωνε ότι αν δεν ήταν αυτό που είναι (δηλαδή πρωθυπουργός) θα ήταν αριστεριστής ποδηλάτης και θα διαδήλωνε κατά της άρχουσας τάξης; Δεν ξεχνιούνται αυτά.
   Διότι κύριε Έλληνα πολιτικέ όλων των παρατάξεων, μόλις η “πολιτική” ξεφύγει από το ρουσφέτι, τότε δηλαδή που πρέπει να ορθώσεις ανάστημα απέναντι σε υπαρκτά και μετρήσιμα προβλήματα, τότε τα κάνεις μαντάρα. Δεν ξέρεις. Δεν ρωτάς κανένα. Δεν διαβάζεις. Βγαίνεις στην τηλεόραση και εκτίθεσαι. Εκεί διαπιστώνω ότι ξέρεις λιγότερα ακόμα και από εμένα. Με τρομάζεις.

Προσπάθησες να μας βάλεις να σκοτωθούμε μεταξύ μας!
   Πήρες έναν διαταραγμένο ως προς τη συμπεριφορά λήψης τροφής αντιπρόεδρο και τον έβαλες να ανοίξει τη συζήτηση για την δυσλειτουργικότητα του ελληνικού Δημοσίου και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα φροντίσατε να επιρρίπτετε ευθύνες, τη μια φορά στον Ιδιωτικό τομέα που “φοροδιαφεύγει” και την άλλη στον Δημόσιο που “τεμπελιάζει”. Δηλαδή, για να κάνεις τη δουλειά σου, προσπάθησες να μας βάλεις να σκοτωθούμε μεταξύ μας.

Βιώσιμο το χρέος χωρίς κούρεμα και επιστροφή στις αγορές το 2012!
   Πήγες λοιπόν και πήρες δάνειο 110 δισ. ευρώ για να δώσεις 10 δισ. στις ελληνικές τράπεζες και με τα υπόλοιπα να καλύψεις τις ανάγκες του Δημοσίου που εσύ εξέθρεψες. Τα λεφτά υποτίθεται ότι θα τα παίρναμε σε δόσεις μέχρι 2013 και το δάνειο υποτίθεται ότι θα το εξοφλούσαμε μέχρι το 2015. Για να υποστηρίξετε τις επιλογές σας, μας είπατε ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι (α) βιώσιμο, (β) ότι δεν θα χρειαζόταν κούρεμα και (γ) ότι τα ομόλογά μας θα μπορούσαν να πωλούνται ελεύθερα από το 2012 και μετά.
   Ήσουν άσχετος με το θέμα. Τελικά αποδείχθηκε ότι το Ελληνικό Χρέος (α) δεν είναι βιώσιμο, ότι (β) απαιτείται κούρεμα και ότι (γ) στις αγορές ομολόγων είναι αδύνατον να καταφύγουμε όχι φέτος, αλλά ούτε στο ορατό μέλλον.
   Εσύ μπορεί να τα ξέχασες όλα αυτά, αλλά εγώ τα θυμάμαι γιατί πονάω.

Για να δούμε μέχρι εδώ, τι κέρδισες εσύ σαν πολιτικός…
   Εσύ κέρδισες την εκτίμηση της ΕΕ γιατί δεν αναστατώθηκε το χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Κέρδισες επίσης την εύνοια των οίκων αξιολόγησης και των αγορών διότι υποσχέθηκες ότι θα τηρήσεις τους όρους του Μνημονίου και ότι θα μηδένιζες ως το 2012 το έλλειμμα, έτσι ώστε να ξαναγίνει η Ελλάδα με τα γλυκύτατα ομόλογά της η πλέον συμφέρουσα τράπεζα καταθέσεων του κόσμου. Και για να γίνουν όλα αυτά τα θαύματα, υποσχέθηκες ότι θα βάλεις εμένα και τους συμπολίτες μου “σε τάξη”, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να βγαίνεις κάθε τόσο στο παζάρι ζητιανεύοντας και να προκαλείται βαβούρα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

…και τι έχασα εγώ σαν πολίτης.
   Πήγες και υπέγραψες μια δανειακή σύμβαση που προέβλεπε εσωτερική υποτίμηση, μείωση τιμών και αποδοχών, μεταρρυθμίσεις στην αγορά, καταστροφή των όρων εργασίας και “φιλικότερο” επενδυτικό περιβάλλον.
   Και τί κατάφερες; Με την εσωτερική υποτίμηση υποτίθεται ότι θα μειωνόταν το εργατικό κόστος (και άρα οι τιμές) και παράλληλα θα ανέβαινε η ανταγωνιστικότητα. Όμως το μόνο που κατάφερες ήταν να επιδεινώσεις την ύφεση με αποτέλεσμα να μην μπορείς να μειώσεις το δημόσιο χρέος και άρα να πάει περίπατο η ανταγωνιστικότητα και οι χαμηλές τιμές. Εσύ μπορεί να μην το ξέρεις, αλλά στο super market φέτος χαλάω περισσότερα απ’ όσα το 2009.
   Δηλαδή επιχείρησες να με γιατρέψεις κοπανώντας με στο κεφάλι.

Φώναζα τότε στο Σύνταγμα…

   Φώναζα τότε στο Σύνταγμα ότι οι απαντήσεις που δίνεις δεν είναι πειστικές. Ότι από την εφαρμογή του Μνημονίου δεν μυρίζει “ανάκαμψη”. Δεν έκανα πρόβλεψη, δεν είμαι οικονομολόγος. Έβλεπα όμως το οικογενειακό μου εισόδημα να μειώνεται και να εξαφανίζεται. Έχανα τη δουλειά μου.
   Φώναζα γιατί, ενώ περιμένα επενδύσεις και ανάκαμψη από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα και την κατανάλωση, προκάλεσες πιστωτική ασφυξία και υποαπασχόληση. Πώς το κατάφερες αυτό;
   Και αντί να με ακούσεις, μου έριξες τόσο πολύ ξύλο που όντως με τρομοκράτησες. Όχι απ’ τα ΜΑΤ και τον βούρδουλα. Τον βούρδουλα δεν τον φοβάμαι πια. Με τρομοκράτησε το μένος της αντίδρασής σου. Είναι δυνατόν να ρίχνω μια μούντζα στη βουλή και εσύ να ρίχνεις χημικά μέσα στο METRO; Άρα καλώς φοβόμουν ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Ήξερες ότι είχα δίκιο. Γι’ αυτό προσπαθούσες να με τρομοκρατήσεις!
   Όχι απλώς μηδένισες το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά στερείς επτά δισ. ευρώ από την αγορά διότι – σου θυμίζω ότι – τόσα χρωστάς. Δεν φρόντισες να βρεις μετρητά για να χρηματοδοτήσεις έργα υποδομής και ουσιαστικά παρέπεμψες το αίτημα της ρευστότητας στο ΕΣΠΑ, στις υποτιθέμενες ξένες επενδύσεις και στις… αποκρατικοποιήσεις που ξέχασες σε κάποιο συρτάρι.
   Προσπάθησες απ’ τη μια μεριά να εξοικονομήσεις χρήματα με περικοπές των δημοσιοϋπαλληλικών μισθών, συντάξεων, με το πάγωμα των προσλήψεων, την περικοπή στις δαπάνες υγείας, στην άμυνα, και απ’ την άλλη να μαζέψεις χρήματα μέσα από συνεχείς αυξήσεις φόρων, επιβολή έκτακτων εισφορών και παράλογων χαρατσιών.

Όμως κύριε πολιτικέ, τι έκανες στο τέλος;
   Δεν πέτυχες σχεδόν τίποτα στην αύξηση των εσόδων διότι απ’ όλα αυτά που προσπάθησες να κάνεις, το μόνο που αποκαλύφθηκε είναι ότι δεν διαθέτεις φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Και δεν τον διαθέτεις, παρά το γεγονός ότι τον χρυσοπληρώνω εδώ και δεκαετίες. Άρα όσα πέτυχες, τα πέτυχες περικόπτοντας δαπάνες για την επιβίωσή μου και επιβάλλοντάς μου απίστευτα πρόσθετα φορολογικά βάρη, ενώ γνωρίζεις ότι δεν διαθέτω μετρητά για να ανταποκριθώ.
   Βλέπεις το αδιέξοδο, διαπιστώνεις ότι όλοι οι στόχοι σου είχαν πάει στον αγύριστο, τι αποφασίσατε; Αποφασίσατε το 2011 να μην κάνετε απολύτως τίποτα.
   Διότι, αγαπητέ κύριε πολιτικέ, το 2011 ανακάλυψες ότι δεν σου φταίει μόνο η ύφεση. Κατάλαβες ότι αν τελικά δεν μειώσεις το μέγεθος του δημόσιου τομέα αποκλείεται να εξοικονομήσεις δαπάνες. Όμως αυτό δεν μπορείς να το κάνεις γιατί σκέφτεσαι, πώς να στείλω στην ελεύθερη αγορά 100.000 απολυμένους δημόσιους υπαλλήλους τη στιγμή που οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα ξεπέρασαν το 1.000.000 ψυχές;
   Υποτίθεται όμως ότι η Ενιαία Αρχή Πληρωμών και το ενιαίο μισθολόγιο θα λειτουργούσε από τα μέσα της χρονιάς που πέρασε (2011). Τελικά, το μόνο που κατάφερες είναι υπό την “πίεση για την καταβολή της 6ης δόσης”, να το περάσεις πέρσι παραμονή εθνικής γιορτής, με αποτέλεσμα, αντί να γιορτάσω την δική μου 28η Οκτωβρίου, να πρέπει να σου ρίχνω γιαούρτια, μούντζες και αναθέματα. Μου βεβήλωσες τη γιορτή μου και βγήκες και παραπονούμενος από πάνω.

Όχι στις απολύσεις, ναι στο “δεν κάνω τίποτα”
   Είχατε φαγωθεί να μας πείσετε, εσείς κύριοι πολιτικοί, της αριστεράς, του κέντρου και της δεξιάς ότι η διοικητική αναδιοργάνωση και η εφαρμογή του Μνημονίου ήταν δυνατή χωρίς απολύσεις στο Δημόσιο. Υπολογίσατε δηλαδή ότι θα πετυχαίνατε το ίδιο οικονομικό αποτέλεσμα με τις συνταξιοδοτήσεις προσωπικού και τον περιορισμό των προσλήψεων. Έτσι όμως, το μόνο που κατάφερες είναι μια τρύπα στο νερό: Η “εφεδρεία” είναι πλέον άχρηστη διότι ουσιαστικά αφορά μόνον όσους πάνε για σύνταξη.
   Δηλαδή κύριε πολιτικέ, σα να μην έφτανε το Μνημόνιο που μου φόρτωσες, συνέχισες να κάνεις λάθη με αποτέλεσμα να προσθέτεις πάνω στην ήδη σκυμμένη πλάτη μου νέα οικονομικά προβλήματα.
   Προσπάθησες τάχα να ελέγξεις τις δαπάνες των υπουργείων σου, όμως για την Ενιαία Αρχή Προμηθειών φρόντισες να μην δουλεύει ακόμα.
   Ενώ είπες ότι θα λύσεις αμέσως τις εκκρεμότητες του ασφαλιστικού (εκκαθάριση, επικουρικές, βαρέα), μόλις το 2011 αποφάσισες να ασχοληθείς μ’ αυτό. Κατάφερες έτσι να αυξήσεις ακόμη περισσότερο τα ελλείμματα στα ταμεία.
   Είπες ότι θα προχωρήσεις στις αποκρατικοποιήσεις, ιδρύεις το Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας, πουλάς του 10% του ΟΤΕ και μετά τι; Τίποτα. Σταμάτησες.
   Μας είπες ότι θα εξασφαλίσεις ρευστότητα από το ΕΣΠΑ, αλλά το 2011 ήταν άλλη μια χρονιά χαμηλότατης απορρόφησης και σχεδόν μηδενικής εκταμίευσης.
   Είπες ότι η Πατρίδα μου θα αποκτήσει ξανά ειλικρινές οικονομικό πρόσωπο και ότι θα επέστρεφε στις αγορές το 2012 και αποδείχθηκε ότι έλεγες ψέματα εν γνώσει σου.
   Είπες ότι το 2012 θα θυσίαζες 15 στους 100 Έλληνες για να τα καταφέρουμε, όμως την ανεργία – όπως εσύ και οι υπηρεσίες σου την μετράτε – την φτάσατε στο 19% το Καλοκαίρι του 2011.
   Όμως κύριε πολιτικέ, εκεί που τα έκανες τελείως μαντάρα, είναι στις προβλέψεις σου για το ΑΕΠ. Για το 2010 προβλέψατε μείωση -4%, το 2011 η μείωση θα ήταν -2,5% και το 2012 θα είχαμε ανάκαμψη κατά +1%.
   Αυτά είπες.
   Αυτό όμως που συνέβη, ήταν το 2010 το ΑΕΠ να μειωθεί κατά 4,5%, το 2011 να μειωθεί κατά 5,5% και το 2012 να μειωθεί (αντί να αυξηθεί) κατά 3%. Δηλαδή δεν έπεσες απλώς έξω στους λογαριασμούς.

Έπεσες έξω συνολικά!
   Όταν κάνεις πρόβλεψη για το ΑΕΠ κύριε πολιτικέ, πρέπει να είσαι πολύ πιο σοβαρός. Γιατί το ΑΕΠ κύριε πολιτικέ, αφορά αποκλειστικά εσένα που κρατάς όλα τα κλειδιά της κοινωνίας και της οικονομίες. Εσύ αποφασίζεις, εσύ νομοθετείς, εσύ εκτελείς. Το ξέχασες;
   Αλλά στην εκτίμηση του ΑΕΠ δεν έπεσες έξω μόνο εσύ. Έπεσε έξω και το Μνημόνιο, που μου το ξεφούρνισες σαν το φάρμακο δια πάσα νόσο.
   Κύριε πολιτικέ, έχεις προκαλέσει πιστωτική ασφυξία μειώνοντας την ρευστότητα στην αγορά κατά 10 μέχρι 12 μονάδες από το 2010. Με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά σου εντείνεις την ανασφάλεια, διώχνεις τις καταθέσεις από τις τράπεζες, παρατείνεις την αβεβαιότητα και ασκείς βάρβαρη φορολογική πολιτική επιβάλλοντας την εσωστρέφεια στην οικονομία με στόχο την καταστροφή της.

Την Ψήφο μου και τα Μάτια σας!
   Κύριε Έλληνα πολιτικέ, σε καλώ να κάνεις μια ύστατη προσπάθεια να ανατρέψεις το κλίμα. Δείξε ότι είσαι Έλληνας και όχι Γερμανός ή Αμερικάνος πολιτικός. Κάνε κάτι. Το ότι μας φόρτωσες μη εκλεγμένο πρωθυπουργό που δεν θα είναι υποψήφιος για να κριθούν οι πράξεις του, δεν σε απαλλάσσει από τις ευθύνες σου. Μην κρύβεσαι πίσω απ’ τον Παπαδήμο. Σε βλέπω.
   Σου μίλησα όσο πιο ευγενικά γίνεται, πίστεψέ με. Όχι επειδή το αξίζεις, αλλά επειδή φοβάμαι να σε πιέσω περισσότερο. Έχω διαπιστώσει ότι κάθε φορά που ζορίζεσαι καταφεύγεις σε πολυέξοδες πολιτικές διορισμών και μετά μου στέλνεις το λογαριασμό. Και αυτό δεν το αντέχω άλλο!
   Κύριε Έλληνα πολιτικέ, σε λίγους μήνες θα προκηρύξεις εκλογές από τις οποίες – ενώ πολύ θα το ήθελες - δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να απέχω. Υποχρεωτικά θα ψηφίσω έναν από εσάς. Όμως σε παρακαλώ, σε προειδοποιώ: Την Ψήφο μου και τα Μάτια σας.
πηγή