- Μιλάει για την Ήπειρο και τον ξενιτεμό.
- Στις Ηπειρώτισσες μάνες έπεφτε ο κλήρος να "κρατήσουν" την οικογένεια
Την Δευτέρα 24 Οκτωβρίου μετά τη λήξη της ημερίδας στον "ΣΚΟΥΦΑ" με θέμα «Κώστας Μπαλάφας: Μνήμες και Παραδόσεις, φωτογραφίες και κείμενα», θα γίνουν στη Δημοτική Πινακοθήκη τα εγκαίνια έκθεσης φωτογραφιών του μεγάλου Τζουμερκιώτη καλλιτέχνη.
Εν όψη των εκδηλώσεων απόδοσης τιμής, θα ήθελα να μεταφέρω απόσπασμα από συνέντευξη του Κ. Μπαλάφα στην εφημερίδα "Η ΕΠΟΧΗ" και συγκεκριμένα στον Ηπειρώτη φωτογράφο-δημοσιογράφο Γιάννη Βέλλη:
ΕΡ: Είμαι και είστε Ηπειρώτης. Στα νιάτα σας όλοι έφευγαν από την Ήπειρο από μικρά παιδιά. Έτσι έφυγαν οι γονείς μου, έτσι φύγατε και εσείς, για καλύτερη δουλειά ή απλά για δουλειά στη μεγάλη πόλη. Σήμερα, επίσης, σχεδόν όλοι οι νέοι φεύγουν πάλι από την Ήπειρο για τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας και το εξωτερικό ενώ αυτή παραμένει ίσως η φτωχότερη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Νομίζετε ότι μπορεί να αλλάξει κάτι ή είναι καταδικασμένη - μακροχρόνια- σε πλήρη ερήμωση;...
ΑΠ: Η Ήπειρος ζούσε ανέκαθεν το πρόβλημα του ξενιτεμού. Η κακοτράχαλη γη με τη λιγοστή παραγωγή δεν μπορούσε να θρέψει τον πληθυσμό της. Όσοι ήταν από τη μοίρα τους αναγκασμένοι να μείνουν εκεί και να κρατήσουν στον τόπο τη ζωή, με κόπο καλλιεργούσαν την άγονη γη, θαρρείς και στύβαν στα δυο τους χέρια το λιγοστό της χώμα και το πότιζαν με ιδρώτα για να το κάμουν να καρπίσει. Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι του Γ. Κοτζιούλα:
"Φτενά χωράφια βολεμένα
σε πεζούλια κι άπιαστες γίδες
που κρεμιούνται σε γκρεμούς
αυτήν είν' η πατρίδα μας
μα η πούλια δε λάμπει πιο καθαρά
σ' άλλους ουρανούς".
Στη ζωή των Ηπειρωτών, τον πρώτο ρόλο τον είχαν πάντα οι γυναίκες. Αυτές ασκούσαν διαχείριση στα οικονομικά της οικογένειας. Οι άντρες ξενιτεύονταν και όταν γύριζαν, ήταν τσακισμένοι από κακουχίες, τις βαριές δουλειές και τον καημό στον ξένο τόπο. Στις Ηπειρώτισσες μάνες έπεφτε ο κλήρος να φροντίσουν το σπίτι και να ανδρωθούν οικογένειες με τις μητριαρχικές αρετές της φυγής, ώστε η Ήπειρος να ονομαστεί εύανδρος.
Εν όψη των εκδηλώσεων απόδοσης τιμής, θα ήθελα να μεταφέρω απόσπασμα από συνέντευξη του Κ. Μπαλάφα στην εφημερίδα "Η ΕΠΟΧΗ" και συγκεκριμένα στον Ηπειρώτη φωτογράφο-δημοσιογράφο Γιάννη Βέλλη:
ΑΠ: Η Ήπειρος ζούσε ανέκαθεν το πρόβλημα του ξενιτεμού. Η κακοτράχαλη γη με τη λιγοστή παραγωγή δεν μπορούσε να θρέψει τον πληθυσμό της. Όσοι ήταν από τη μοίρα τους αναγκασμένοι να μείνουν εκεί και να κρατήσουν στον τόπο τη ζωή, με κόπο καλλιεργούσαν την άγονη γη, θαρρείς και στύβαν στα δυο τους χέρια το λιγοστό της χώμα και το πότιζαν με ιδρώτα για να το κάμουν να καρπίσει. Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι του Γ. Κοτζιούλα:
"Φτενά χωράφια βολεμένα
σε πεζούλια κι άπιαστες γίδες
που κρεμιούνται σε γκρεμούς
αυτήν είν' η πατρίδα μας
μα η πούλια δε λάμπει πιο καθαρά
σ' άλλους ουρανούς".
Στη ζωή των Ηπειρωτών, τον πρώτο ρόλο τον είχαν πάντα οι γυναίκες. Αυτές ασκούσαν διαχείριση στα οικονομικά της οικογένειας. Οι άντρες ξενιτεύονταν και όταν γύριζαν, ήταν τσακισμένοι από κακουχίες, τις βαριές δουλειές και τον καημό στον ξένο τόπο. Στις Ηπειρώτισσες μάνες έπεφτε ο κλήρος να φροντίσουν το σπίτι και να ανδρωθούν οικογένειες με τις μητριαρχικές αρετές της φυγής, ώστε η Ήπειρος να ονομαστεί εύανδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.