11 Σεπ 2021

Σαν σήμερα, πριν 20 χρόνια, στα Γιάννενα...

Από τα Γιάννενα στην Αφγανιστάν κι από εκεί στο ασφαλιστικό Μητσοτάκη, μια μνήμη δρόμος!


   Ήταν σαν σήμερα, μια Τρίτη 11 του Σεπτέμβρη, πριν 20 χρόνια.
   Βρίσκομαι στα Γιάννενα, έχω μόλις τελειώσει τη δουλειά και τρώω χαζεύοντας τηλεόραση. Σε όλα τα κανάλια υπήρχε η εικόνα με τον χτυπημένο βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, που «καπνίζει» έχοντας χτυπηθεί από αεροπλάνο. Οι πληροφορίες συγκεχυμένες, οι δημοσιογράφοι μιλάνε για ατύχημα, θυμίζοντας ότι και παλιότερα ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο είχε πέσει πάνω σε έναν ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης.
   Και ξαφνικά, μια κουκίδα εμφανίζεται στον ουρανό. Δευτερόλεπτα μετά, σε ζωντανή μετάδοση, η κουκίδα γίνεται αεροπλάνο, που πέφτει στο νότιο πύργο. Το αίμα πάγωσε, όλοι καταλάβαμε ότι δεν ήταν ατύχημα, ήταν σχεδιασμένη επίθεση.
   Από εκείνη τη στιγμή, οι ΗΠΑ αντεπιτέθηκαν, κάνοντας «εξαγωγή δημοκρατίας» στο Αφγανιστάν, κατηγορώντας τους Ταλιμπάν για συνδρομή των τρομοκρατών της Αλ Κάιντα.
   Πριν λίγες μέρες, 20 χρόνια αργοτερα, αντιληφθήκαμε πώς κατέληξε αυτό το εγχείρημα, με την άρον άρον αποχώρησή τους από μια ρημαγμένη χώρα. Μια χώρα τόσο διεφθαρμένη, που, ειδικά η νέα γενιά, που δεν έζησε τους παλιότερους Ταλιμπάν, βρέθηκαν στο πλευρό των επιγόνων τους, που, με μια σαρωτική προέλαση, κατέλαβαν την Καμπούλ, από την οποία ήδη είχαν συμφωνήσει να αποχωρήσουν, μετά από συμφωνία με τους Ταλιμπάν, οι Αμερικάνοι πολέμιοί τους. Στους οποίους Ταλιμπάν εγκατέλειψαν όχι μόνο τα αρχεία με τα στοιχεία όσων Αφγανών πολιτών είχαν συνεργαστεί επί 20 χρόνια με τους δυτικούς, αλλά και οπλισμό -μέχρι και αεροπλάνα (!)- αξίσας δισεκατομμυρίων δολλαρίων.
   Έτσι, λοιπόν, κατέληξε η «εξαγωγή δημοκρατίας» των Αμερικάνων.
   Αλλά, μιας και μίλησα για «εξαγωγή δημοκρατίας», θυμήθηκαν ότι, σαν σήμερα, 11 Σεπτεμβρίου 1973, ο εκλεγμένος πρόεδρος της Αργεντινής, Σαλβαδόρ Αλιέντε, έπεσε, με το όπλο στο χέρι, μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο, πολεμώντας μέχρι τέλους, τους χρηματοδοτημένους από τις ΗΠΑ πραξικοπηματίες του Πινοσέτ. 
   Εκεί, στην μακρινή Αργεντινή, την «εξαγωγή δημοκρατίας» ανέλαβε ο Νίξον, που ανέθεσε στη C.I.A. να εκτελέσει αυτό το «έργο», με οργανωτή του πραξικοπήματος τον Χένρυ Κίσινγκερ.


   Εκεί, στην μακρινή Αργεντινή; Λάθος έκφραση, ανασκευάζω, τελικά τίποτα δεν βρίσκεται μακριά, ούτε η Αργεντινή, πόσο μάλλον η Κύπρος, για την οποία η Ν.Δ. του Μητσοτάκη διέψευσε τον ιδρυτή του κόμματος (να υπενθυμίσω για τους νεότερους την περίφημη δήλωση του Κων/νου Καραμανλή, κατά τη διάρκεια του Αττίλα ΙΙ: «Η Κύπρος κείται μακράν»). Η Κύπρος έγκειται εγγύς! Γεγονός που αποδείχθηκε με την πρόσφατη συμμετοχή Κύπριου υπουργού στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σημ. Εδώ ο κ. Μητσοτάκης έκανε «εισαγωγή αρίστου», καθώς, όπως φαίνεται η εγχώρια αριστεία μάλλον αποδείχθηκε τζούφια.
   Ούτε, όμως, η Αργεντινή «κείται μακράν», καθώς το ασφαλιστικό σύστημα του Πινοσέτ, που του υπαγόρευσαν οι βιομήχανοι και η εφαρμογή του χρεοκόπησε τους Αργεντινούς συνταξιούχους, ξεπατίκωσαν οι Μητσοτάκης με τον Χατζηδάκη. Σημ. Εδώ η κυβέρνηση της Ν.Δ. έκανε «εισαγωγή τεχνογνωσίας για καταστροφή γενεών», πράγμα που -πολύ φοβάμαι- δεν θα χρειαστούμε 20 χρόνια για να αντιληφθούμε την κατάληξη. Θα το ζήσουμε στο πετσί μας πολύ νωρίτερα.


   Το πέρασαν, λοιπόν, το ασφαλιστικό του Πινοσέτ, μια νύχτα του Σεπτέμβρη του 2021, από την ελληνική Βουλή, με μόνο τις ψήφους του κόμματός τους, έχοντας απέναντί τους το σύνολο της αντιπολίτευσης, αλλά στο πλευρό τους τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, που παράγουν τη «δημοκρατία» της μονοφωνίας. Ή και της αφωνίας ενίοτε, ανάλογα πόσο λερωμένη είναι η φωλιά των κυβέρνώντων. Σημ. στη συγκεριμένη περίπτωση οι «άριστοι» δεν κάνουν «εξαγωγή δημοκρατίας», αλλά «εξαγωγή δημόσιου χρήματος». Από τα κρατικά ταμεία στις τσέπες των «διαμορφωτών της κοινής γνώμης» (βλέπε λήμμα: Λίστα Πέτσα).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.