16 Μαΐ 2020

Ο Σκέρτσος, ο Μπακογιάννης και τα άλλα παιδιά

Τι κοινό έχουν οι δύο περιπτώσεις, το σύστημα ΝΔ στη Ρόδο και ο Χρυσοχοΐδης με τα σπασμένα δόντια...


   Περίπτωση πρώτη: Ο επιτελάρχης του Κ. Μητσοτάκη και συντονιστής του κυβερνητικού έργου Ά. Σκέρτσος κατάφερε να εξοργίσει την Ελλάδα παρεμβαίνοντας απροκάλυπτα σε μια δίκη για βιασμό και δολοφονία.
   Άσχετα από το αν το έκανε για λόγους προσωπικής προβολής ή για κάτι άλλο, ο Ά. Σκέρτσος ένα πράγμα κατάφερε: να θυμίσει σε όλο τον κόσμο ότι το σύστημα της Ν.Δ. στη Ρόδο, στο οποίο ανήκουν τόσο η οικογένεια του ενός κατηγορουμένου όσο και ο δικηγόρος του, ήταν αυτό που μεθόδευσε τη συγκάλυψη της όλης υπόθεσης φτάνοντας ακόμα και μέχρι τη βάναυση προσβολή του θύματος.
   Ας σκεφτεί κάποιος τι θα είχε γίνει αν όλοι αυτοί ήταν παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ.
   Περίπτωση δεύτερη: Ο δήμαρχος Αθηναίων και ανιψιός του πρωθυπουργού Κ. Μπακογιάννης οργάνωσε στην Ομόνοια μια φιέστα για τα εγκαίνια του νέου σιντριβανιού ιεραρχώντας με ευκολία τις ανάγκες της προσωπικής του προβολής πάνω απ’ όσα έχουν θεσπιστεί αυτές τις μέρες για τις δημόσιες συναθροίσεις.
   Το γεγονός δεν εκθέτει μόνο τον ίδιο. Εκθέτει πολύ περισσότερο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος στην Ομόνοια κοιμάται, αλλά στην Κυψέλη στέλνει τα ΜΑΤ να χύσουν αίμα και να σπάσουν δόντια.
   Τι κοινό έχουν οι δύο περιπτώσεις; Τον εξοργιστικά χαϊδευτικό τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίστηκαν από τα ΜΜΕ. Καμία σχέση με την ανθρωποφαγία προηγούμενων χρόνων, με παρουσιαστές να παριστάνουν τους αγανακτισμένους, με αναλυτές να βγαίνουν από τα ρούχα τους, με δελτία να δολοφονούν χαρακτήρες. Τώρα τους χτυπάμε στην πλάτη.
   Όλα πάνε καλά. Και με το πολύτιμο κέλυφος προστασίας που παρέχουν τα ΜΜΕ στην κυβέρνηση θα πηγαίνουν συνεχώς και καλύτερα.
το Κύριο Άρθρο στην ΑΥΓΗ της Κυριακής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.