Συγκρίνοντας δυο «χαλαρές» συνεντεύξεις στον Χατζηνικολάου
Τη φοβόμουν τη χθεσινή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Νίκο Χατζηνικολάου. Τη φοβόμουν διότι αυτό το ύφος των «χαλαρών» συνεντεύξεων, που εστιάζουν στην προσωπική ζωή και όχι στην πολιτική, μπορεί να ξεγυμνώσει έναν πολιτικό, όπως συνέβη πριν από μερικούς μήνες με τον κ. Μητσοτάκη.
Διότι, μπορεί τα ΜΜΕ να φωνάζουν ότι είναι ευθυτενής, αθλητικός, εκδρομικός και μέγας διαπραγματευτής, όποιος, όμως, είχε παρακολουθήσει εκείνη τη συνέντευξη, ξέρει ότι αυτό που έμεινε ως όφελος για τον κ. Μητσοτάκη ήταν ένας ντολμάς και μισός.
Η χθεσινή εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου ήταν αποκαλυπτική για εκείνον που πραγματικά θέλει να δει. Γιατί αν πάρεις τη «χαλαρή» συνέντευξη Τσίπρα και την αντίστοιχη «χαλαρή» συνέντευξη Μητσοτάκη στο ξεκίνημα της τηλεοπτικής σεζόν, ουσιαστικά θέτεις ενώπιος – ενωπίω τους δύο πρωθυπουργούς. Τον τέως και τον νυν.
Και τότε, στις ίδιες ερωτήσεις για τη σύντροφο / σύζυγο, για τα παιδιά, για τον ελεύθερο χρόνο, καταλαβαίνεις πώς είναι να κυλάει αίμα στις φλέβες ενός πολιτικού και πώς είναι να κυλάει πουρές.
Η αλήθεια στο βλέμμα είναι πολύ σπουδαίο πράγμα, κι αυτή δεν τη μαθαίνεις στο Χάρβαρντ, δεν την αγοράζεις, όσα λεφτά κι αν έχει ο πατέρας σου.
Όλα φαίνονται. Το να μιλάς από την καρδιά και το να μιλάς από σημειώσεις που σου έδωσαν οι σύμβουλοί σου. Το να έχεις ζήσει σαν κι εμάς και το να παριστάνεις ότι έχεις ζήσει σαν κι εμάς.
Δεν είναι τυχαίο που χθες το βράδυ στα social media συναντούσες «κοψοχέρηδες» που μετάνιωναν για την ψήφο τους και άλλους που κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι «τελικά αυτό που έχεις το εκτιμάς όταν το χάνεις».
Θα φάμε Μητσοτάκη, λοιπόν, για καιρό – κι ας ελπίζουν κάποιοι σε μία δεύτερη ευκαιρία. Έχει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει ακροδεξιές και σημιτικές πατερίτσες στη βουλή αν χρειαστεί, θα φάμε τόσο Μητσοτάκη που θα φτάσουμε στο σημείο να νομίζουμε ότι ζούμε εφιάλτη.
Και θα είναι μία χρήσιμη διακυβέρνηση, διότι θα μάθουν κάποιοι ότι, όσο κι αν ουρλιάζουν οι φωνές των αγρίων, η ψήφος θέλει περίσκεψη, σύνεση και ψυχραιμία.
Θα το πω χωρίς καμία υπόνοια ύβρεως, συγκρίνοντας απλώς την ταχύτητα των δύο συμπαθών ζώων. Θα πρέπει να έχεις φάει πολύ ψέμα, πολλή προπαγάνδα, πολλή μιντιακή χυδαιότητα, όταν έχεις μπροστά σου ένα άλογο κούρσας και ένα γαϊδούρι, κι εσύ ως λαός ποντάρεις στο γαϊδούρι.
πηγή
Τη φοβόμουν τη χθεσινή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Νίκο Χατζηνικολάου. Τη φοβόμουν διότι αυτό το ύφος των «χαλαρών» συνεντεύξεων, που εστιάζουν στην προσωπική ζωή και όχι στην πολιτική, μπορεί να ξεγυμνώσει έναν πολιτικό, όπως συνέβη πριν από μερικούς μήνες με τον κ. Μητσοτάκη.
Διότι, μπορεί τα ΜΜΕ να φωνάζουν ότι είναι ευθυτενής, αθλητικός, εκδρομικός και μέγας διαπραγματευτής, όποιος, όμως, είχε παρακολουθήσει εκείνη τη συνέντευξη, ξέρει ότι αυτό που έμεινε ως όφελος για τον κ. Μητσοτάκη ήταν ένας ντολμάς και μισός.
Η χθεσινή εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου ήταν αποκαλυπτική για εκείνον που πραγματικά θέλει να δει. Γιατί αν πάρεις τη «χαλαρή» συνέντευξη Τσίπρα και την αντίστοιχη «χαλαρή» συνέντευξη Μητσοτάκη στο ξεκίνημα της τηλεοπτικής σεζόν, ουσιαστικά θέτεις ενώπιος – ενωπίω τους δύο πρωθυπουργούς. Τον τέως και τον νυν.
Και τότε, στις ίδιες ερωτήσεις για τη σύντροφο / σύζυγο, για τα παιδιά, για τον ελεύθερο χρόνο, καταλαβαίνεις πώς είναι να κυλάει αίμα στις φλέβες ενός πολιτικού και πώς είναι να κυλάει πουρές.
Η αλήθεια στο βλέμμα είναι πολύ σπουδαίο πράγμα, κι αυτή δεν τη μαθαίνεις στο Χάρβαρντ, δεν την αγοράζεις, όσα λεφτά κι αν έχει ο πατέρας σου.
Όλα φαίνονται. Το να μιλάς από την καρδιά και το να μιλάς από σημειώσεις που σου έδωσαν οι σύμβουλοί σου. Το να έχεις ζήσει σαν κι εμάς και το να παριστάνεις ότι έχεις ζήσει σαν κι εμάς.
Δεν είναι τυχαίο που χθες το βράδυ στα social media συναντούσες «κοψοχέρηδες» που μετάνιωναν για την ψήφο τους και άλλους που κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι «τελικά αυτό που έχεις το εκτιμάς όταν το χάνεις».
Θα φάμε Μητσοτάκη, λοιπόν, για καιρό – κι ας ελπίζουν κάποιοι σε μία δεύτερη ευκαιρία. Έχει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει ακροδεξιές και σημιτικές πατερίτσες στη βουλή αν χρειαστεί, θα φάμε τόσο Μητσοτάκη που θα φτάσουμε στο σημείο να νομίζουμε ότι ζούμε εφιάλτη.
Και θα είναι μία χρήσιμη διακυβέρνηση, διότι θα μάθουν κάποιοι ότι, όσο κι αν ουρλιάζουν οι φωνές των αγρίων, η ψήφος θέλει περίσκεψη, σύνεση και ψυχραιμία.
Θα το πω χωρίς καμία υπόνοια ύβρεως, συγκρίνοντας απλώς την ταχύτητα των δύο συμπαθών ζώων. Θα πρέπει να έχεις φάει πολύ ψέμα, πολλή προπαγάνδα, πολλή μιντιακή χυδαιότητα, όταν έχεις μπροστά σου ένα άλογο κούρσας και ένα γαϊδούρι, κι εσύ ως λαός ποντάρεις στο γαϊδούρι.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.