Ένας ακόμη τυχοδιωκτισμός, ο κυνικός αντιπερισπασμός του Τραμπ λίγες μέρες πριν τη δίκη του στη Γερουσία που θα μπορούσε να οδηγήσει στην αποπομπή του από την Προεδρία
Μέσα σε ελάχιστες ώρες, η ατμόσφαιρα ψύχραιμης ευφορίας, που απέπνεε η προχθεσινή υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ για τον αγωγό EastMed, με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον, διαταράχτηκε.
Ενώ τη μια στιγμή η παρέμβαση Τραμπ προς τον Ερντογάν να μείνει μακριά από τη Λιβύη λειτουργούσε αποτρεπτικά για έναν τουρκικό τυχοδιωκτισμό στην ευρύτερη περιοχή μας, την αμέσως επόμενη στιγμή ένας ακόμη αμερικανικός τυχοδιωκτισμός απειλεί να πυρπολήσει τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, λοιπόν, βάζει «φωτιά» στη Μέση Ανατολή, λίγες μέρες προτού αρχίσει στην αμερικανική Γερουσία η δίκη που θα μπορούσε να οδηγήσει στην αποπομπή του από την Προεδρία. Η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί κορυφώνει την ένταση στις ιρανοαμερικανικές σχέσεις απειλώντας να παρασύρει ολόκληρη την περιοχή στη δίνη ακόμη ενός καταστροφικού πολέμου.
Ο 62χρονος Ιρανός διοικητής της Δύναμης Κουτς, ενός ειδικού στρατιωτικού σώματος των πανίσχυρων Φρουρών της Επανάστασης, σκοτώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής σε στοχευμένη επίθεση με drone λίγα λεπτά μετά την άφιξή του στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Μαζί του σκοτώθηκε και ο Αμπού Μαχντί Αλ Μουχαντίς, δεύτερος στην ιεραρχία του συνασπισμού σιιτιών πολιτοφυλακών του Ιράκ «Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης», ο οποίος τον συνόδευε.
Η δολοφονία του κορυφαίου Ιρανού αξιωματούχου στη Βαγδάτη είναι ένας ακόμη κρίκος στη μακριά αλυσίδα κατάλυσης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου από τις αμερικανικές ηγεσίες, που έχει γίνει η σταθερά της παγκόσμιας αστάθειας τα τελευταία τριάντα χρόνια, από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, το 1990, και μετά.
Είναι μια πρακτική που έχει κατεδαφίσει τις τελευταίες δομές διεθνούς ασφάλειας και έχει αποσταθεροποιήσει σειρά χωρών, διαψεύδοντας την αποτελεσματικότητα της λεγόμενης Pax Americana και καθιστώντας τον κόσμο μας ακόμη πιο επικίνδυνο.
Η καιροσκοπική απόφαση του Αμερικανού προέδρου, που στερείται κάθε ορθολογισμού, όπως ήταν αναμενόμενο, βρήκε απέναντί της όλη τη διεθνή κοινότητα, με την απόλυτη εξαίρεση του Ισραήλ: από την ίδια την ιρανική ηγεσία, που προειδοποιεί με αντίποινα, μέχρι την Κίνα, τη Ρωσία και τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ.
Υπάρχει μια σειρά διεθνών παρενεργειών, που είναι άγνωστο αν τις έλαβε έστω και ελάχιστα υπόψη η αμερικανική ηγεσία: από τη διακινδύνευση της παγκόσμιας ειρήνης και την πρόκληση μιας διεθνούς ανάφλεξης στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τη βύθιση της διεθνούς οικονομίας σε μια νέα κρίση, εξαιτίας της εκτίναξης των τιμών του πετρελαίου ή της αναβίωσης της εμπορικής αντιπαράθεσης, για την οποία υπήρχε ελπίδα διευθέτησης. Και απ’ αυτό το ντόμινο παρενεργειών κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί προστατευμένος ή ότι βρίσκεται στην ασφαλέστερη πλευρά.
Ο αμερικανικός τυχοδιωκτισμός κατά του Ιράν είναι εκ πρώτης όψεως ακατανόητος. Είναι όμως αναπόφευκτο να τον θεωρήσει κανείς ως κυνικό αντιπερισπασμό του Τραμπ ενόψει της επικείμενης δίκης του στη Γερουσία, αλλά και των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου. Δυστυχώς, αυτή η εξήγηση δεν είναι διόλου καθησυχαστική, διότι προδιαθέτει για περαιτέρω επικίνδυνη κλιμάκωση.
Μέσα σε ελάχιστες ώρες, η ατμόσφαιρα ψύχραιμης ευφορίας, που απέπνεε η προχθεσινή υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ για τον αγωγό EastMed, με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον, διαταράχτηκε.
Ενώ τη μια στιγμή η παρέμβαση Τραμπ προς τον Ερντογάν να μείνει μακριά από τη Λιβύη λειτουργούσε αποτρεπτικά για έναν τουρκικό τυχοδιωκτισμό στην ευρύτερη περιοχή μας, την αμέσως επόμενη στιγμή ένας ακόμη αμερικανικός τυχοδιωκτισμός απειλεί να πυρπολήσει τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, λοιπόν, βάζει «φωτιά» στη Μέση Ανατολή, λίγες μέρες προτού αρχίσει στην αμερικανική Γερουσία η δίκη που θα μπορούσε να οδηγήσει στην αποπομπή του από την Προεδρία. Η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί κορυφώνει την ένταση στις ιρανοαμερικανικές σχέσεις απειλώντας να παρασύρει ολόκληρη την περιοχή στη δίνη ακόμη ενός καταστροφικού πολέμου.
Ο 62χρονος Ιρανός διοικητής της Δύναμης Κουτς, ενός ειδικού στρατιωτικού σώματος των πανίσχυρων Φρουρών της Επανάστασης, σκοτώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής σε στοχευμένη επίθεση με drone λίγα λεπτά μετά την άφιξή του στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Μαζί του σκοτώθηκε και ο Αμπού Μαχντί Αλ Μουχαντίς, δεύτερος στην ιεραρχία του συνασπισμού σιιτιών πολιτοφυλακών του Ιράκ «Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης», ο οποίος τον συνόδευε.
Η δολοφονία του κορυφαίου Ιρανού αξιωματούχου στη Βαγδάτη είναι ένας ακόμη κρίκος στη μακριά αλυσίδα κατάλυσης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου από τις αμερικανικές ηγεσίες, που έχει γίνει η σταθερά της παγκόσμιας αστάθειας τα τελευταία τριάντα χρόνια, από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, το 1990, και μετά.
Είναι μια πρακτική που έχει κατεδαφίσει τις τελευταίες δομές διεθνούς ασφάλειας και έχει αποσταθεροποιήσει σειρά χωρών, διαψεύδοντας την αποτελεσματικότητα της λεγόμενης Pax Americana και καθιστώντας τον κόσμο μας ακόμη πιο επικίνδυνο.
Η καιροσκοπική απόφαση του Αμερικανού προέδρου, που στερείται κάθε ορθολογισμού, όπως ήταν αναμενόμενο, βρήκε απέναντί της όλη τη διεθνή κοινότητα, με την απόλυτη εξαίρεση του Ισραήλ: από την ίδια την ιρανική ηγεσία, που προειδοποιεί με αντίποινα, μέχρι την Κίνα, τη Ρωσία και τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ.
Υπάρχει μια σειρά διεθνών παρενεργειών, που είναι άγνωστο αν τις έλαβε έστω και ελάχιστα υπόψη η αμερικανική ηγεσία: από τη διακινδύνευση της παγκόσμιας ειρήνης και την πρόκληση μιας διεθνούς ανάφλεξης στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τη βύθιση της διεθνούς οικονομίας σε μια νέα κρίση, εξαιτίας της εκτίναξης των τιμών του πετρελαίου ή της αναβίωσης της εμπορικής αντιπαράθεσης, για την οποία υπήρχε ελπίδα διευθέτησης. Και απ’ αυτό το ντόμινο παρενεργειών κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί προστατευμένος ή ότι βρίσκεται στην ασφαλέστερη πλευρά.
Ο αμερικανικός τυχοδιωκτισμός κατά του Ιράν είναι εκ πρώτης όψεως ακατανόητος. Είναι όμως αναπόφευκτο να τον θεωρήσει κανείς ως κυνικό αντιπερισπασμό του Τραμπ ενόψει της επικείμενης δίκης του στη Γερουσία, αλλά και των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου. Δυστυχώς, αυτή η εξήγηση δεν είναι διόλου καθησυχαστική, διότι προδιαθέτει για περαιτέρω επικίνδυνη κλιμάκωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.