Καταλυτικό το δίλημμα, ίσως αρκεί για να κρίνει τις εκλογές...
Ότι οι επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα είναι έντονα πολωτικές, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Το πράγμα δείχνει από τώρα. Και τούτο αφορά και τις ευρωεκλογές.
Δεδομένου ότι το αποτέλεσμά τους προδιαγράφει, εν πολλοίς, και την κάλπη των εθνικών εκλογών. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Όταν αναμετρώνται δύο τόσο διαφορετικά πολιτικά σχέδια, δύο κόσμοι τόσο «άλλοι» μεταξύ τους...
Πολωτικές λοιπόν αμφότερες οι επικείμενες αναμετρήσεις, τόσο οι εθνικές όσο και οι ευρωπαϊκές εκλογές, χωρίς αμφιβολία. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές εξαιρούνται ασφαλώς του κανόνος, μιάς και σ’ αυτές επικρατούν συνήθως τα τοπικά χαρακτηριστικά. Πολωτικές με έντονα τα διλημματικά στοιχεία. Αναλόγως διλημματική και η συνθηματολογία που τις ακολουθεί ή που ίσως τις καθορίζει.
Τα διλήμματα τα οποία προωθούνται προς τον πολίτη - εκλογέα έχουν ήδη διατυπωθεί, με τη μορφή ανοιχτών και άμεσων ερωτημάτων. Σύμφωνα μ’ αυτά, οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν είτε ανάμεσα «στο προοδευτικό και στο συντηρητικό μέτωπο», είτε ανάμεσα «στην Αριστερά και στη Δεξιά», είτε ανάμεσα «στον ΣΥΡΙΖΑ και στην αντι-ΣΥΡΙΖΑ» εκδοχή, είτε ανάμεσα «στον Αλέξη Τσίπρα και στον Κυριάκο Μητσοτάκη». Διλήμματα τα οποία διοχετεύονται, βεβαίως, από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, τα οποία όμως απευθύνονται, κατά κύριο λόγο, στο εκλογικό ακροατήριο των μικρότερων (των ενδιάμεσων, αλλ όχι μόνο) κομμάτων. Και, φυσικά, προς τους ακόμη «αναποφάσιστους» εκλογείς. Με σκοπό να τους θέσουν ενώπιον των «σκληρών» διλημμάτων, τα οποία εκτιμούν πως εξυπηρετούν τους στόχους τους. Δίχως να ’ναι πάντως, για την ώρα, σαφές, ποιο απ’ όλ’ αυτά θα κυριαρχήσει. Γιατί, παρά τις ομοιότητες της πρώτης ανάγνωσης, διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Ως προς το περιεχόμενο και, προπάντων, ως προς τη δυναμική τους.
Είναι σαφές πως η Ν.Δ. έχει ήδη επιλέξει τη «ΣΥΡΙΖΑ ή αντι-ΣΥΡΙΖΑ» διλημματική εκδοχή. Αυτό ακριβώς εννοεί όταν υποστηρίζει πως οι ευρωεκλογές θα πρέπει να προσλάβουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Εκτιμώντας πως το αντι-ΣΥΡΙΖΑ φρόνημα υπερβαίνει τα όριά της. Και πως, ως εκ τούτου, αν το περί ου ο λόγος σύνθημα επικρατήσει, έχει λαμβάνειν πολύ περισσότερα από κείνα που κομματικά «δικαιούται». Ως η αποτελεσματικότερη αντι-ΣΥΡΙΖΑ πρόταση του πολιτικού χάρτη. Και, θα πρέπει να πούμε, πως έχουν κάποιο έρεισμα οι σχετικές της εκτιμήσεις...
Το «αβανταδόρικο» δίλημμα
Τα τρία άλλα διλημματικά συνθήματα εμφανώς εξυπηρετούν τους στόχους του κυβερνώντος κόμματος. Το «Αριστερά ή Δεξιά» επειδή στη χώρα μας το αντιδεξιό ρεύμα είναι, ιστορικά, πλειοψηφικό. Έχει όθεν πολλές πιθανότητες, αν κυριαρχήσει, να προσελκύσει στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ εκλογείς από το κεντρογενές ακροατήριο, όσους τουλάχιστον δεν επηρεάζονται από τη σημερινή ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. Το «πρόοδος ή συντήρηση» επειδή οι ίδιοι οι διαζευκτικοί όροι του διλήμματος προδιαθέτουν για την επιλογή των ψηφοφόρων υπέρ της προοδευτικής εκδοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι, καθώς διαμορφώνονται ήδη προϋποθέσεις συγκρότησης «προοδευτικού πόλου» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ. πασχίζει σήμερα να πείσει πως είναι η ίδια που εκπροσωπεί την πρόοδο στην Ελλάδα. Δύσκολο και μάλλον άγονο εγχείρημα σε κάθε περίπτωση, με δεδομένες τις κεντρικές της επιλογές. Με δεδομένη και την κομματική της γεωγραφία. Προπάντων αυτήν...
Το πιο «δυνατό», το πιο αβανταδόρικο, ωστόσο, δίλημμα για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ είναι, χωρίς αμφιβολία, η συγκριτική αντιπαράθεση ανάμεσα στους ηγέτες των δύο χώρων. Το δίλημμα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης», εάν μπορούσε να κυριαρχήσει στην εκλογική μαρκίζα, θα ήταν στ’ αλήθεια καταλυτικό. Ίσως θα αρκούσε για να κρίνει την εκλογή. Είναι, βλέπετε, τόσο εμφανής η διαφορά ανάμεσα στους δύο. Διαφορά στυλ, διαφορά πειθούς, διαφορά «πολιτικού δυναμικού», διαφορά χαρισματικότητας και λάμψης. Διαφορά που την αναγνωρίζουν και οι φανατικότεροι οπαδοί της Ν.Δ., ακόμη και στενοί συνεργάτες του προέδρου της.
Η Αριστερά δεν συμπαθούσε ποτέ τους «αρχηγισμούς». Ούτε ποτέ επένδυσε προνομιακά στη μορφή του ηγέτη. Της αρκούσαν οι ιδέες και τα προγράμματά της. Στην περίπτωσή μας όμως, είναι η ίδια η πραγματικότητα που επιβάλλει τους όρους της. Καθώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει εξασφαλίσει ευθεία και αδιαμεσολάβητη σχέση με μεγάλες κατηγορίες πολιτών. Απευθύνεται αποτελεσματικά στην κοινωνία, υπερβαίνοντας κατά πολύ τα δεδομένα του κόμματός του. Τούτου δοθέντος, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να επιβάλει στις επικείμενες αναμετρήσεις το δίλημμα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης». Αν αυτό εμπεδωθεί και κυριαρχήσει στην εκλογική κούρσα. Και αν πειστούν οι πολίτες ότι, εντέλει, περί αυτού πρόκειται. Τότε είναι βέβαιο ότι μπορεί να βαδίσει με βάσιμη αισιοδοξία προς την κάλπη...
πηγή
Ότι οι επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα είναι έντονα πολωτικές, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Το πράγμα δείχνει από τώρα. Και τούτο αφορά και τις ευρωεκλογές.
Δεδομένου ότι το αποτέλεσμά τους προδιαγράφει, εν πολλοίς, και την κάλπη των εθνικών εκλογών. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Όταν αναμετρώνται δύο τόσο διαφορετικά πολιτικά σχέδια, δύο κόσμοι τόσο «άλλοι» μεταξύ τους...
Πολωτικές λοιπόν αμφότερες οι επικείμενες αναμετρήσεις, τόσο οι εθνικές όσο και οι ευρωπαϊκές εκλογές, χωρίς αμφιβολία. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές εξαιρούνται ασφαλώς του κανόνος, μιάς και σ’ αυτές επικρατούν συνήθως τα τοπικά χαρακτηριστικά. Πολωτικές με έντονα τα διλημματικά στοιχεία. Αναλόγως διλημματική και η συνθηματολογία που τις ακολουθεί ή που ίσως τις καθορίζει.
Τα διλήμματα τα οποία προωθούνται προς τον πολίτη - εκλογέα έχουν ήδη διατυπωθεί, με τη μορφή ανοιχτών και άμεσων ερωτημάτων. Σύμφωνα μ’ αυτά, οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν είτε ανάμεσα «στο προοδευτικό και στο συντηρητικό μέτωπο», είτε ανάμεσα «στην Αριστερά και στη Δεξιά», είτε ανάμεσα «στον ΣΥΡΙΖΑ και στην αντι-ΣΥΡΙΖΑ» εκδοχή, είτε ανάμεσα «στον Αλέξη Τσίπρα και στον Κυριάκο Μητσοτάκη». Διλήμματα τα οποία διοχετεύονται, βεβαίως, από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, τα οποία όμως απευθύνονται, κατά κύριο λόγο, στο εκλογικό ακροατήριο των μικρότερων (των ενδιάμεσων, αλλ όχι μόνο) κομμάτων. Και, φυσικά, προς τους ακόμη «αναποφάσιστους» εκλογείς. Με σκοπό να τους θέσουν ενώπιον των «σκληρών» διλημμάτων, τα οποία εκτιμούν πως εξυπηρετούν τους στόχους τους. Δίχως να ’ναι πάντως, για την ώρα, σαφές, ποιο απ’ όλ’ αυτά θα κυριαρχήσει. Γιατί, παρά τις ομοιότητες της πρώτης ανάγνωσης, διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Ως προς το περιεχόμενο και, προπάντων, ως προς τη δυναμική τους.
Είναι σαφές πως η Ν.Δ. έχει ήδη επιλέξει τη «ΣΥΡΙΖΑ ή αντι-ΣΥΡΙΖΑ» διλημματική εκδοχή. Αυτό ακριβώς εννοεί όταν υποστηρίζει πως οι ευρωεκλογές θα πρέπει να προσλάβουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Εκτιμώντας πως το αντι-ΣΥΡΙΖΑ φρόνημα υπερβαίνει τα όριά της. Και πως, ως εκ τούτου, αν το περί ου ο λόγος σύνθημα επικρατήσει, έχει λαμβάνειν πολύ περισσότερα από κείνα που κομματικά «δικαιούται». Ως η αποτελεσματικότερη αντι-ΣΥΡΙΖΑ πρόταση του πολιτικού χάρτη. Και, θα πρέπει να πούμε, πως έχουν κάποιο έρεισμα οι σχετικές της εκτιμήσεις...
Το «αβανταδόρικο» δίλημμα
Τα τρία άλλα διλημματικά συνθήματα εμφανώς εξυπηρετούν τους στόχους του κυβερνώντος κόμματος. Το «Αριστερά ή Δεξιά» επειδή στη χώρα μας το αντιδεξιό ρεύμα είναι, ιστορικά, πλειοψηφικό. Έχει όθεν πολλές πιθανότητες, αν κυριαρχήσει, να προσελκύσει στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ εκλογείς από το κεντρογενές ακροατήριο, όσους τουλάχιστον δεν επηρεάζονται από τη σημερινή ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. Το «πρόοδος ή συντήρηση» επειδή οι ίδιοι οι διαζευκτικοί όροι του διλήμματος προδιαθέτουν για την επιλογή των ψηφοφόρων υπέρ της προοδευτικής εκδοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι, καθώς διαμορφώνονται ήδη προϋποθέσεις συγκρότησης «προοδευτικού πόλου» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ. πασχίζει σήμερα να πείσει πως είναι η ίδια που εκπροσωπεί την πρόοδο στην Ελλάδα. Δύσκολο και μάλλον άγονο εγχείρημα σε κάθε περίπτωση, με δεδομένες τις κεντρικές της επιλογές. Με δεδομένη και την κομματική της γεωγραφία. Προπάντων αυτήν...
Το πιο «δυνατό», το πιο αβανταδόρικο, ωστόσο, δίλημμα για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ είναι, χωρίς αμφιβολία, η συγκριτική αντιπαράθεση ανάμεσα στους ηγέτες των δύο χώρων. Το δίλημμα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης», εάν μπορούσε να κυριαρχήσει στην εκλογική μαρκίζα, θα ήταν στ’ αλήθεια καταλυτικό. Ίσως θα αρκούσε για να κρίνει την εκλογή. Είναι, βλέπετε, τόσο εμφανής η διαφορά ανάμεσα στους δύο. Διαφορά στυλ, διαφορά πειθούς, διαφορά «πολιτικού δυναμικού», διαφορά χαρισματικότητας και λάμψης. Διαφορά που την αναγνωρίζουν και οι φανατικότεροι οπαδοί της Ν.Δ., ακόμη και στενοί συνεργάτες του προέδρου της.
Η Αριστερά δεν συμπαθούσε ποτέ τους «αρχηγισμούς». Ούτε ποτέ επένδυσε προνομιακά στη μορφή του ηγέτη. Της αρκούσαν οι ιδέες και τα προγράμματά της. Στην περίπτωσή μας όμως, είναι η ίδια η πραγματικότητα που επιβάλλει τους όρους της. Καθώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει εξασφαλίσει ευθεία και αδιαμεσολάβητη σχέση με μεγάλες κατηγορίες πολιτών. Απευθύνεται αποτελεσματικά στην κοινωνία, υπερβαίνοντας κατά πολύ τα δεδομένα του κόμματός του. Τούτου δοθέντος, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να επιβάλει στις επικείμενες αναμετρήσεις το δίλημμα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης». Αν αυτό εμπεδωθεί και κυριαρχήσει στην εκλογική κούρσα. Και αν πειστούν οι πολίτες ότι, εντέλει, περί αυτού πρόκειται. Τότε είναι βέβαιο ότι μπορεί να βαδίσει με βάσιμη αισιοδοξία προς την κάλπη...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.