- Δεν ήταν ληστής, δεν είχε πάρει ναρκωτικά, δεν κρατούσε μαχαίρι αλλά κανιβαλίζεται εδώ και δύο μήνες
- Είναι αδιανόητο σε μια σύγχρονη κοινωνία να περνάει το μήνυμα ότι οι δράστες μπορούν να μένουν ατιμώρητοι επειδή το θύμα ήταν “διαφορετικό”
Τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης έδειξαν ότι ο Ζακ Κωστόπουλος πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο που προκλήθηκε από πολλαπλά τραύματα. Για να τα λέμε όπως είναι: ο άνθρωπος πέθανε από την κακομεταχείριση και το ξύλο. Δεν ήταν καν υπό την επήρεια ναρκωτικών ή αλκοόλ, ώστε να προκύπτει από εκεί κάτι σχετικό με την αιτία θανάτου του.
Ο Ζακ Κωστόπουλος κανιβαλίζεται εδώ και δύο μήνες. Χαρακτηρίστηκε επικίνδυνος ληστής - επομένως “έπαθε ό,τι του άξιζε”. Το πάθος για την αυτοδικία είναι βασικό χαρακτηριστικό τόσο των “λαϊκών” ΜΜΕ όσο και διαφόρων φασιστοειδών που βγάζουν τα απωθημένα τους στα κοινωνικά δίκτυα. Από τις έρευνες, όμως, έχει ήδη προκύψει ότι δεν βρέθηκαν επάνω του κλοπιμαία ούτε δακτυλικά αποτυπώματά του στο μαχαίρι. Παραμένει το ερώτημα: Ποιος ακριβώς κινδύνευε για να χρειαστεί να πεθάνει με τέτοιον τρόπο ο Ζακ Κωστόπουλος;
Επιβάλλεται πλήρης διαλεύκανση της υπόθεσης, γιατί δύο μήνες μετά το πρωτοφανές αυτό γεγονός η αίσθηση ότι από κάποιους κύκλους επιχειρείται συσκότιση και συγκάλυψη είναι έντονη. Και επιβάλλεται να αποδοθεί δικαιοσύνη. Είναι αδιανόητο σε μια σύγχρονη κοινωνία να περνάει το μήνυμα ότι οι δράστες μπορούν να μένουν ατιμώρητοι επειδή το θύμα ήταν “διαφορετικό”.
Δεν ξεχνάμε. Τους αυτόκλητους εισαγγελείς των πάνελ. Τους συνηγόρους της αυτοδικίας. Τα γκάλοπ που προεξοφλούσαν ότι πρόκειται για νόμιμη άμυνα. Τους “καλά του έκαναν”. Τους “καλά να πάθει τέτοιος που ήταν”. Τους “έχουμε γεμίσει γκέι”. Τους ακροδεξιούς που ενθουσιάζονται με τα λιντσαρίσματα. Τους δεξιούς πολιτικάντηδες που έσπευσαν να χαϊδολογήσουν αυτή την αποκτήνωση. Τους “αυτή είναι η πρακτική της αστυνομίας και σε όποιον αρέσει”.
Φως και δικαιοσύνη λοιπόν. Τώρα.
το Κύριο Άρθρο στη σημερινή ΑΥΓΗ
- Είναι αδιανόητο σε μια σύγχρονη κοινωνία να περνάει το μήνυμα ότι οι δράστες μπορούν να μένουν ατιμώρητοι επειδή το θύμα ήταν “διαφορετικό”
Τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης έδειξαν ότι ο Ζακ Κωστόπουλος πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο που προκλήθηκε από πολλαπλά τραύματα. Για να τα λέμε όπως είναι: ο άνθρωπος πέθανε από την κακομεταχείριση και το ξύλο. Δεν ήταν καν υπό την επήρεια ναρκωτικών ή αλκοόλ, ώστε να προκύπτει από εκεί κάτι σχετικό με την αιτία θανάτου του.
Ο Ζακ Κωστόπουλος κανιβαλίζεται εδώ και δύο μήνες. Χαρακτηρίστηκε επικίνδυνος ληστής - επομένως “έπαθε ό,τι του άξιζε”. Το πάθος για την αυτοδικία είναι βασικό χαρακτηριστικό τόσο των “λαϊκών” ΜΜΕ όσο και διαφόρων φασιστοειδών που βγάζουν τα απωθημένα τους στα κοινωνικά δίκτυα. Από τις έρευνες, όμως, έχει ήδη προκύψει ότι δεν βρέθηκαν επάνω του κλοπιμαία ούτε δακτυλικά αποτυπώματά του στο μαχαίρι. Παραμένει το ερώτημα: Ποιος ακριβώς κινδύνευε για να χρειαστεί να πεθάνει με τέτοιον τρόπο ο Ζακ Κωστόπουλος;
Επιβάλλεται πλήρης διαλεύκανση της υπόθεσης, γιατί δύο μήνες μετά το πρωτοφανές αυτό γεγονός η αίσθηση ότι από κάποιους κύκλους επιχειρείται συσκότιση και συγκάλυψη είναι έντονη. Και επιβάλλεται να αποδοθεί δικαιοσύνη. Είναι αδιανόητο σε μια σύγχρονη κοινωνία να περνάει το μήνυμα ότι οι δράστες μπορούν να μένουν ατιμώρητοι επειδή το θύμα ήταν “διαφορετικό”.
Δεν ξεχνάμε. Τους αυτόκλητους εισαγγελείς των πάνελ. Τους συνηγόρους της αυτοδικίας. Τα γκάλοπ που προεξοφλούσαν ότι πρόκειται για νόμιμη άμυνα. Τους “καλά του έκαναν”. Τους “καλά να πάθει τέτοιος που ήταν”. Τους “έχουμε γεμίσει γκέι”. Τους ακροδεξιούς που ενθουσιάζονται με τα λιντσαρίσματα. Τους δεξιούς πολιτικάντηδες που έσπευσαν να χαϊδολογήσουν αυτή την αποκτήνωση. Τους “αυτή είναι η πρακτική της αστυνομίας και σε όποιον αρέσει”.
Φως και δικαιοσύνη λοιπόν. Τώρα.
το Κύριο Άρθρο στη σημερινή ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.