Απέναντι στην Ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό
Η ανάγκη μιας εναλλακτικής πρότασης για την Ευρώπη αναδεικνύεται πλέον με ολοένα σαφέστερο πρόσωπο. Το παραδοσιακό σύστημα εξουσίας βαίνει προς εξαφάνιση. Δυνάμεις πανίσχυρες πριν λίγα χρόνια, όπως οι σοσιαλιστές και η Δεξιά στη Γαλλία, οι σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, η Χριστιανοδημοκρατία και η Κεντροαριστερά στην Ιταλία, βρίσκονται εκτός πολιτικού παιχνιδιού, σε μια δραματική πορεία συρρίκνωσης.
Στο προσκήνιο αναδύονται ακροδεξιά κόμματα -ακόμα και στη Σουηδία, την χώρα με το πιο στέρεο κοινωνικό κεκτημένο-, ενώ οι δυνάμεις της παραδοσιακής Δεξιάς στρέφονται ακόμα δεξιότερα για να επιβιώσουν. Το μεταναστευτικό και η αδυναμία της Ευρώπης να το διαχειριστεί στοιχειωδώς, φέρνει στην επιφάνεια ένα πρόβλημα, οι ρίζες του οποίου βρίσκονται στην κρίση του ευρωπαϊκού οικονομικού και αναπτυξιακού μοντέλου.
Η ελπίδα έρχεται από τα αριστερά. Οι σοσιαλιστές της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αλλά και οι αριστερές δυνάμεις των χωρών αυτών, έχουν αντιληφθεί ότι ένα προοδευτικό μέτωπο είναι αυτό που θα κλείσει οριστικά τον δρόμο στην Ακροδεξιά. Και αυτό φαίνεται ότι καταλαβαίνει και μια ισχυρή πτέρυγα της Σοσιαλδημοκρατίας που βλέπει καθαρά ότι η συνδιαχείριση της σημερινής κατάστασης με τη Δεξιά δεν οδηγεί πλέον πουθενά.
Αυτό που χρειάζεται είναι ένας κάθετος καθαρός λόγος απέναντι στην Ακροδεξιά - και όχι φιλοφρονήσεις στους “παραστρατημένους” ψηφοφόρους της. Και, παράλληλα, ένα αποφασιστικό μέτωπο απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό, η χρεοκοπία του οποίου είναι ολοκάθαρη στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Στην Ελλάδα, η συζήτηση αυτή συνδέεται με τα διλήμματα της μεταμνημονιακής περιόδου. Το μέλλον μπορεί να είναι μόνο προοδευτικό και κοινωνικό. Η Ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός είναι οπισθοδρόμηση.
το Κύριο Άρθρο στην ΑΥΓΗ της Κυριακής
Η ανάγκη μιας εναλλακτικής πρότασης για την Ευρώπη αναδεικνύεται πλέον με ολοένα σαφέστερο πρόσωπο. Το παραδοσιακό σύστημα εξουσίας βαίνει προς εξαφάνιση. Δυνάμεις πανίσχυρες πριν λίγα χρόνια, όπως οι σοσιαλιστές και η Δεξιά στη Γαλλία, οι σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, η Χριστιανοδημοκρατία και η Κεντροαριστερά στην Ιταλία, βρίσκονται εκτός πολιτικού παιχνιδιού, σε μια δραματική πορεία συρρίκνωσης.
Στο προσκήνιο αναδύονται ακροδεξιά κόμματα -ακόμα και στη Σουηδία, την χώρα με το πιο στέρεο κοινωνικό κεκτημένο-, ενώ οι δυνάμεις της παραδοσιακής Δεξιάς στρέφονται ακόμα δεξιότερα για να επιβιώσουν. Το μεταναστευτικό και η αδυναμία της Ευρώπης να το διαχειριστεί στοιχειωδώς, φέρνει στην επιφάνεια ένα πρόβλημα, οι ρίζες του οποίου βρίσκονται στην κρίση του ευρωπαϊκού οικονομικού και αναπτυξιακού μοντέλου.
Η ελπίδα έρχεται από τα αριστερά. Οι σοσιαλιστές της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αλλά και οι αριστερές δυνάμεις των χωρών αυτών, έχουν αντιληφθεί ότι ένα προοδευτικό μέτωπο είναι αυτό που θα κλείσει οριστικά τον δρόμο στην Ακροδεξιά. Και αυτό φαίνεται ότι καταλαβαίνει και μια ισχυρή πτέρυγα της Σοσιαλδημοκρατίας που βλέπει καθαρά ότι η συνδιαχείριση της σημερινής κατάστασης με τη Δεξιά δεν οδηγεί πλέον πουθενά.
Αυτό που χρειάζεται είναι ένας κάθετος καθαρός λόγος απέναντι στην Ακροδεξιά - και όχι φιλοφρονήσεις στους “παραστρατημένους” ψηφοφόρους της. Και, παράλληλα, ένα αποφασιστικό μέτωπο απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό, η χρεοκοπία του οποίου είναι ολοκάθαρη στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Στην Ελλάδα, η συζήτηση αυτή συνδέεται με τα διλήμματα της μεταμνημονιακής περιόδου. Το μέλλον μπορεί να είναι μόνο προοδευτικό και κοινωνικό. Η Ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός είναι οπισθοδρόμηση.
το Κύριο Άρθρο στην ΑΥΓΗ της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.