14 Ιουν 2018

To «Μακεδονικό» και η πολιτική υποκρισία

6 καραμπινάτες υποκρισίες των εμπόρων του "πατριωτισμού"


   Υποκρισία πρώτη: «Η διαπραγμάτευση του 2008 έκλεισε τον κύκλο της, δεν μας δεσμεύει σε τίποτα». Που σημαίνει: “Μπορεί τότε να ήμασταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας, αυτό όμως δεν μας υποχρεώνει να είμαστε και τώρα”. Ναι, αλλά να εξηγήσετε για ποιους λόγους έχετε μετατοπιστεί. Και αν αυτοί οι λόγοι σχετίζονται όντως με το “Μακεδονικό” ή με εσωτερικούς μικροπολιτικούς λόγους.
   Υποκρισία δεύτερη: “Η κυβέρνηση περιφρονεί τον ελληνικό λαό και τις ευαισθησίες του”. Ερώτηση: Η γραμμή του 2008 περιφρονούσε τον ελληνικό λαό και τις ευαισθησίες του;
   Υποκρισία τρίτη: “Δεν θα διχάσουμε τους Έλληνες για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς”. Στα Σκόπια έχετε δει τι γίνεται αυτή τη στιγμή;
   Υποκρισία τέταρτη: “Επιπλέον, μια κακή συμφωνία προσφέρει έδαφος σε περιθωριακά στοιχεία να πλειοδοτήσουν σε κάλπικο εθνικισμό”. Αλήθεια; Γι' αυτό κατεβήκατε στα συλλαλητήρια παρέα με συντεταγμένους νεοναζί; Γι' αυτό πριμοδοτείτε τους επαγγελματίες “Μακεδόνες” που απειλούν με εκτελεστικά αποσπάσματα;
   Υποκρισία πέμπτη: “Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση να δεσμεύσει τη χώρα με μια συμφωνία για το 'Μακεδονικό', γιατί ο Καμμένος διαφωνεί”. Θεσμική τρίπλα. Αυτή η κυβέρνηση έχει νομιμοποίηση να υπάρχει ως τέτοια γιατί έχει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Νομιμοποιείται λοιπόν να φέρει συμφωνία στη Βουλή. Αυτός ο οποίος θα αποφασίσει αν η χώρα θα δεσμευτεί στη συμφωνία αυτή είναι η Βουλή.
   Υποκρισία έκτη: “Αποδοχή της 'μακεδονικής γλώσσας' και της 'μακεδονικής εθνότητας' συνιστούν εθνική υποχώρηση”. Απάντηση: Το θέμα της γλώσσας έχει λυθεί από το 1978. Ήταν εθνική υποχώρηση; Και, επιτέλους, η συμφωνία μπορεί να καθορίσει το τι θα γράφουν στα χαρτιά τους. Όχι το πώς θα αποκαλούνται μεταξύ τους.
πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.