Άλαλα τα χείλη...
Δεν είναι ούτε μία ούτε δύο. Όλες τις φορές που η λαλίστατη και πολλαπλώς φωνασκούσα και καταγγέλλουσα αξιωματική αντιπολίτευση βρέθηκε στη δύσκολη θέση και έπρεπε να απαντήσει στους πολίτες επέλεξε να κρατήσει το στόμα της κλειστό ακολουθώντας την τακτική τού “δεν συνέβη ποτέ”.
Από το οικογενειακό πόθεν έσχες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τις σχέσεις με τον Σ. Παπασταύρου έως τους σκανδαλώδεις χειρισμούς στις λίστες της φοροδιαφυγής από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, η Ν.Δ. επέλεξε να μην μιλήσει. Ακόμη κι όταν από την πίεση αναγκαζόταν να πει κάτι, ποτέ δεν ήταν επί της ουσίας.
Η ιστορία επαναναλήφθηκε και χθες, δεύτερη ημέρα εξέτασης του Α. Μαρτίνη από την επιτροπή της Βουλής.
Για δεύτερη φορά, όχι μόνο επανέλαβε με λεπτομέρειες το όργιο της διαπλοκής και της πολιτικής εξυπηρέτησης, με επίκεντρο το Ε. Ντυνάν, αλλά προχώρησε και σε άλλες καταγγελίες για τα συγγενικά πρόσωπα του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά και του Δ. Αβραμόπουλου που προσελήφθησαν όχι λόγω αριστείας, αλλά μετά τις απαραίτητες ευνοιοκρατικές - οικογενειοκρατικές πιέσεις.
Και η απάντηση της Ν.Δ. μέσα στην επιτροπή για την ουσία των καταγγελλομένων; Αφωνία!
Αντίθετα, από την αρχή της διαδικασίας, επειδή ήταν προφανές ότι οι καταγγελίες του Α. Μαρτίνη θα συνεχίζονταν, είχε γίνει ενδελεχής προσπάθεια να τεθεί θέμα αξιοπιστίας του μάρτυρα.
Όμως, η αξιοπιστία μιας καταγγελίας δεν κρίνεται μόνο από το ποιος το λέει. Κρίνεται εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από το αν θα αποδειχθεί ή αν οι καταγγελλόμενοι θα καταφέρουν να αποδείξουν ότι όλα αυτά δεν ισχύουν. Ή και τα δύο μαζί.
Αντίθετα η αφωνία δεν κρύβεται - και δεν χρειάζεται απόδειξη γι’ αυτό. Είναι γεγονός. Κι όταν μάλιστα μιλάμε για πολιτική αφωνία, αυτή υποδηλώνει πάντα έλλειψη επιχειρημάτων και αποδείξεων περί του αντιθέτου. Κουκούλωμα και αναξιοπιστία είναι αφωνία. Πόσο μάλλον όταν το δόγμα της αφωνίας ακολουθείται πιστά και από τα φιλικά μέσα ενημέρωσης.
το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ
Από το οικογενειακό πόθεν έσχες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τις σχέσεις με τον Σ. Παπασταύρου έως τους σκανδαλώδεις χειρισμούς στις λίστες της φοροδιαφυγής από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, η Ν.Δ. επέλεξε να μην μιλήσει. Ακόμη κι όταν από την πίεση αναγκαζόταν να πει κάτι, ποτέ δεν ήταν επί της ουσίας.
Η ιστορία επαναναλήφθηκε και χθες, δεύτερη ημέρα εξέτασης του Α. Μαρτίνη από την επιτροπή της Βουλής.
Για δεύτερη φορά, όχι μόνο επανέλαβε με λεπτομέρειες το όργιο της διαπλοκής και της πολιτικής εξυπηρέτησης, με επίκεντρο το Ε. Ντυνάν, αλλά προχώρησε και σε άλλες καταγγελίες για τα συγγενικά πρόσωπα του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά και του Δ. Αβραμόπουλου που προσελήφθησαν όχι λόγω αριστείας, αλλά μετά τις απαραίτητες ευνοιοκρατικές - οικογενειοκρατικές πιέσεις.
Και η απάντηση της Ν.Δ. μέσα στην επιτροπή για την ουσία των καταγγελλομένων; Αφωνία!
Αντίθετα, από την αρχή της διαδικασίας, επειδή ήταν προφανές ότι οι καταγγελίες του Α. Μαρτίνη θα συνεχίζονταν, είχε γίνει ενδελεχής προσπάθεια να τεθεί θέμα αξιοπιστίας του μάρτυρα.
Όμως, η αξιοπιστία μιας καταγγελίας δεν κρίνεται μόνο από το ποιος το λέει. Κρίνεται εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από το αν θα αποδειχθεί ή αν οι καταγγελλόμενοι θα καταφέρουν να αποδείξουν ότι όλα αυτά δεν ισχύουν. Ή και τα δύο μαζί.
Αντίθετα η αφωνία δεν κρύβεται - και δεν χρειάζεται απόδειξη γι’ αυτό. Είναι γεγονός. Κι όταν μάλιστα μιλάμε για πολιτική αφωνία, αυτή υποδηλώνει πάντα έλλειψη επιχειρημάτων και αποδείξεων περί του αντιθέτου. Κουκούλωμα και αναξιοπιστία είναι αφωνία. Πόσο μάλλον όταν το δόγμα της αφωνίας ακολουθείται πιστά και από τα φιλικά μέσα ενημέρωσης.
το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.