Με άλλα λόγια, το μαγαζάκι να 'ναι καλά...
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ένα αόρατο νήμα διέγραψε πορεία από το Athens Pride μέχρι το Δίστομο...
Τεντωμένα δάχτυλα αυτόκλητων «αστυνομικών» και ιδιοκτητών της απόλυτης αλήθειας όρισαν σε ποιους επιτρέπεται και σε ποιους απαγορεύεται να μετέχουν στην αναγνώριση ή τη διεκδίκηση του δίκιου.
Τεντωμένα δάχτυλα όχι απέναντι στον αντίπαλο: στον φασίστα ή τον νοσταλγό των ναζί, στον ομοφοβικό και σεξιστή.
Τεντωμένο δάχτυλο στο Δίστομο, απέναντι σε αυτόν που θέλει να σκύψει το κεφάλι, να εκφράσει τη συγγνώμη, αναγνωρίζοντας τη φρίκη του ναζισμού.
Τεντωμένα δάχτυλα και ιαχές απαγόρευσης στο Pride, απέναντι σε αυτούς που θέλησαν να πράξουν το αυτονόητο: να ενώσουν τη φωνή τους για τη διεκδίκηση ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Κάποιοι και κάποιες θεώρησαν αυτονόητο δικαίωμα να μην κάνουν νεύμα και να τείνουν χέρι συμπόρευσης. Τέντωσαν το απαγορευτικό δάχτυλο της ιδιοκτησίας του δίκιου και του ορθού. Ύψωσαν το τείχος της απαγόρευσης.
Τεντωμένα δάχτυλα που, επί της ουσίας, δεν μοιάζουν να προσδοκούν τα υψωμένα δύο δάχτυλα στο σήμα της νίκης, αλλά τον δρόμο της περιχαράκωσης, που εξασφαλίζει τη διαιώνιση της ιδιοκτησίας ιδεών, κινημάτων, αξιών... Μια κούφιας εξουσίας.
Με άλλα λόγια, το μαγαζάκι να 'ναι καλά...
γράφει η Μαρία Λυκούρα
Τεντωμένα δάχτυλα αυτόκλητων «αστυνομικών» και ιδιοκτητών της απόλυτης αλήθειας όρισαν σε ποιους επιτρέπεται και σε ποιους απαγορεύεται να μετέχουν στην αναγνώριση ή τη διεκδίκηση του δίκιου.
Τεντωμένα δάχτυλα όχι απέναντι στον αντίπαλο: στον φασίστα ή τον νοσταλγό των ναζί, στον ομοφοβικό και σεξιστή.
Τεντωμένο δάχτυλο στο Δίστομο, απέναντι σε αυτόν που θέλει να σκύψει το κεφάλι, να εκφράσει τη συγγνώμη, αναγνωρίζοντας τη φρίκη του ναζισμού.
Τεντωμένα δάχτυλα και ιαχές απαγόρευσης στο Pride, απέναντι σε αυτούς που θέλησαν να πράξουν το αυτονόητο: να ενώσουν τη φωνή τους για τη διεκδίκηση ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Κάποιοι και κάποιες θεώρησαν αυτονόητο δικαίωμα να μην κάνουν νεύμα και να τείνουν χέρι συμπόρευσης. Τέντωσαν το απαγορευτικό δάχτυλο της ιδιοκτησίας του δίκιου και του ορθού. Ύψωσαν το τείχος της απαγόρευσης.
Τεντωμένα δάχτυλα που, επί της ουσίας, δεν μοιάζουν να προσδοκούν τα υψωμένα δύο δάχτυλα στο σήμα της νίκης, αλλά τον δρόμο της περιχαράκωσης, που εξασφαλίζει τη διαιώνιση της ιδιοκτησίας ιδεών, κινημάτων, αξιών... Μια κούφιας εξουσίας.
Με άλλα λόγια, το μαγαζάκι να 'ναι καλά...
γράφει η Μαρία Λυκούρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.