Το... θεώρημα του μητροκτόνου
Θυμάμαι, στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, αρχισυντάκτης τότε του «Ριζοσπάστη», σε μια σύσκεψη περί δεοντολογίας στην ΕΣΗΕΑ, την μπρούτα, χωρίς λιπαρές ευγένειες και προσχήματα, ομιλία του Σταύρου Ψυχάρη. Για μένα όλα τα κρίνει και τα αποφασίζει η αγορά, ήταν η κεντρική του ιδέα. Ο αναγνώστης αγοραστής. Το σάπιο θα το πετάξει, το γερό θα το κρατήσει, θα το επιβραβεύσει, θα του δώσει τη δυνατότητα να επιβιώσει και να δυναμώσει. Άποψη που μπορούσε να διαβαστεί κι έτσι: Αφού η αγορά έχει στέψει τον ΔΟΛ αυτοκράτορα, καλώς καμωμένα όσα κάνει.
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός και τα γιαούρτια, όμως. Τα γιαούρτια, ναι. Διότι, τώρα τελευταία, οι επώνυμοι του ΔΟΛ ανακάλυψαν ότι η ενημέρωση δεν είναι γιαούρτι. Άρα οι νόμοι της αγοράς, που τόσο υμνήθηκαν όταν έστεφαν τον αυτοκράτορα, έχουν ένα πρόβλημα, όταν τον καθαιρούν. Οι νόμοι της αγοράς, ξαφνικά, δεν καθορίζουν την πορεία του ΔΟΛ. Την καθορίζουν αόρατοί τε και ορατοί εχθροί. Οι Μαδούρο του ΣΥΡΙΖΑ που με σχέδιο -αποκάλυψη Μαρίνου- αποφάσισαν να τον κλείσουν. Ή και άλλοι, ακόμα πιο σκοτεινοί, πιο μαύροι, πιο κόκκινοι, πιο μαυροκόκκινοι.
Κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, όταν γράφεται από γνωστές πέννες του ΔΟΛ: Θα έπρεπε τη μοίρα των ΜΜΕ να την καθορίζουν η ιστορία τους, τα ονόματα που υπέγραψαν κατά καιρούς τις στήλες τους, ο ρόλος τους στις δύσκολες περιόδους, η ποιότητά τους, όλα δηλαδή εκείνα τα ηθικά, δεοντολογικά και ευαίσθητα, που βέβαια μπορεί να έχουν κάποια σχέση με την αγοραία αξία του εμπορεύματος της ενημέρωσης, αλλά καμιά σχέση με τη σιδερένια φτέρνα της αγοράς: Δεν πουλάς, κλείνεις. Τελεία και παύλα. Ή, καπιταλιστικά ακόμα πιο correct: Δεν πουλάς, άρα δεν αξίζει να ζεις, άδειασέ μας τη γωνιά.
Το γεγονός ότι, όταν η σιδερένια φτέρνα συνέτριβε εκατομμύρια ανθρώπους, οι επώνυμοι του ΔΟΛ δεν διέκριναν καμιά ιστορικότητα, κανένα ηθικό τραύμα, καμιά αιμορραγία ευαισθησίας στους συνταξιούχους, τους απολυμένους, τους άνεργους, τους πεταμένους νέους, ενώ έκλιναν μεταρρυθμιστικά το γόνυ μπροστά στην ανάγκη της εξόντωσής τους, εν ονόματι των νόμων της αγοράς, προσθέτει στην υποκρισία τους κάτι γελοίο. Το... θεώρημα του μητροκτόνου, που όχι μόνο οδύρεται επειδή έμεινε ορφανός. Αλλά απαιτεί και από την Ηθική, την Ιστορία, τον Τσίπρα επίδομα φόνου...
γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην Αυγή
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός και τα γιαούρτια, όμως. Τα γιαούρτια, ναι. Διότι, τώρα τελευταία, οι επώνυμοι του ΔΟΛ ανακάλυψαν ότι η ενημέρωση δεν είναι γιαούρτι. Άρα οι νόμοι της αγοράς, που τόσο υμνήθηκαν όταν έστεφαν τον αυτοκράτορα, έχουν ένα πρόβλημα, όταν τον καθαιρούν. Οι νόμοι της αγοράς, ξαφνικά, δεν καθορίζουν την πορεία του ΔΟΛ. Την καθορίζουν αόρατοί τε και ορατοί εχθροί. Οι Μαδούρο του ΣΥΡΙΖΑ που με σχέδιο -αποκάλυψη Μαρίνου- αποφάσισαν να τον κλείσουν. Ή και άλλοι, ακόμα πιο σκοτεινοί, πιο μαύροι, πιο κόκκινοι, πιο μαυροκόκκινοι.
Κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, όταν γράφεται από γνωστές πέννες του ΔΟΛ: Θα έπρεπε τη μοίρα των ΜΜΕ να την καθορίζουν η ιστορία τους, τα ονόματα που υπέγραψαν κατά καιρούς τις στήλες τους, ο ρόλος τους στις δύσκολες περιόδους, η ποιότητά τους, όλα δηλαδή εκείνα τα ηθικά, δεοντολογικά και ευαίσθητα, που βέβαια μπορεί να έχουν κάποια σχέση με την αγοραία αξία του εμπορεύματος της ενημέρωσης, αλλά καμιά σχέση με τη σιδερένια φτέρνα της αγοράς: Δεν πουλάς, κλείνεις. Τελεία και παύλα. Ή, καπιταλιστικά ακόμα πιο correct: Δεν πουλάς, άρα δεν αξίζει να ζεις, άδειασέ μας τη γωνιά.
Το γεγονός ότι, όταν η σιδερένια φτέρνα συνέτριβε εκατομμύρια ανθρώπους, οι επώνυμοι του ΔΟΛ δεν διέκριναν καμιά ιστορικότητα, κανένα ηθικό τραύμα, καμιά αιμορραγία ευαισθησίας στους συνταξιούχους, τους απολυμένους, τους άνεργους, τους πεταμένους νέους, ενώ έκλιναν μεταρρυθμιστικά το γόνυ μπροστά στην ανάγκη της εξόντωσής τους, εν ονόματι των νόμων της αγοράς, προσθέτει στην υποκρισία τους κάτι γελοίο. Το... θεώρημα του μητροκτόνου, που όχι μόνο οδύρεται επειδή έμεινε ορφανός. Αλλά απαιτεί και από την Ηθική, την Ιστορία, τον Τσίπρα επίδομα φόνου...
γράφει ο Θανάσης Καρτερός στην Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.