Όταν οι αντιφάσεις γεννούν περιφρόνηση
Η ταινία του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ «Η περιφρόνηση» (1963) προβάλλεται το Σάββατο 5 Νοεμβρίου στο Σινέ Παλλάς της Άρτας, στις 23.30, με ελεύθερη είσοδο.
Ακολουθεί κείμενο του Βασίλη Γκορόγια (μέλος της ΚΛΑΡΤ)
Η μόνη γόνιμη περιφρόνηση είναι εκείνη που αφορά τον εαυτό μας, γιατί έτσι μπορούμε να τον υπερβούμε και να τον ξανά πλάσουμε. Σε αυτή τη φράση του Φρίντριχ Νίτσε μπορούμε να διακρίνουμε αρκετές αλήθειες, έχοντας ως αφετηρία την ίδια μας την καθημερινότητα. Η οποία καθημερινότητα με τη σειρά της, επιδιώχθηκε να αποτυπωθεί στο λευκό πανί, στα τέλη των ‘50s, με έναν πιο ιδιαίτερο, αντισυμβατικό τρόπο. Το κίνημα της Nouvelle Vague στη Γαλλία δεν κατάφερε μόνο να πάει αντίθετα στο ρεύμα της εποχής που επικρατούσε στη χώρα αλλά και να δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή, που άφησε εμφατικά τη σφραγίδα της πάνω στην έβδομη τέχνη. Αποτέλεσμα, η γέννηση μίας γενιάς σκηνοθετών που «ένιωθε» από σινεμά, μέσα από το δικό της, προσωπικό πρίσμα. Ένας από τους κυριότερους εκφραστές του ήταν και ο Ζακ-Λυκ Γκοντάρ.
Ο θεατής τοποθετείται ανάμεσα στο ζευγάρι των Πωλ Ζαβάλ (Μισέλ Πικολί) και Καμίλ (Μπριζίτ Μπαρντό). Ο πρώτος, είναι συγγραφέας θεατρικών έργων κατά κύριο λόγο. Η δεύτερη, η πανέμορφη σύζυγός του που οποιοδήποτε χαρακτηριστικό της, φαινομενικά, επισκιάζεται από την εξωτερική της εμφάνιση. Ο αμερικανός παραγωγός Τζέρεμι Πρόκος (Τζακ Πάλανς) αναθέτει στον...
η συνέχεια του άρθρου στο aRTInews
Ακολουθεί κείμενο του Βασίλη Γκορόγια (μέλος της ΚΛΑΡΤ)
Η μόνη γόνιμη περιφρόνηση είναι εκείνη που αφορά τον εαυτό μας, γιατί έτσι μπορούμε να τον υπερβούμε και να τον ξανά πλάσουμε. Σε αυτή τη φράση του Φρίντριχ Νίτσε μπορούμε να διακρίνουμε αρκετές αλήθειες, έχοντας ως αφετηρία την ίδια μας την καθημερινότητα. Η οποία καθημερινότητα με τη σειρά της, επιδιώχθηκε να αποτυπωθεί στο λευκό πανί, στα τέλη των ‘50s, με έναν πιο ιδιαίτερο, αντισυμβατικό τρόπο. Το κίνημα της Nouvelle Vague στη Γαλλία δεν κατάφερε μόνο να πάει αντίθετα στο ρεύμα της εποχής που επικρατούσε στη χώρα αλλά και να δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή, που άφησε εμφατικά τη σφραγίδα της πάνω στην έβδομη τέχνη. Αποτέλεσμα, η γέννηση μίας γενιάς σκηνοθετών που «ένιωθε» από σινεμά, μέσα από το δικό της, προσωπικό πρίσμα. Ένας από τους κυριότερους εκφραστές του ήταν και ο Ζακ-Λυκ Γκοντάρ.
Ο θεατής τοποθετείται ανάμεσα στο ζευγάρι των Πωλ Ζαβάλ (Μισέλ Πικολί) και Καμίλ (Μπριζίτ Μπαρντό). Ο πρώτος, είναι συγγραφέας θεατρικών έργων κατά κύριο λόγο. Η δεύτερη, η πανέμορφη σύζυγός του που οποιοδήποτε χαρακτηριστικό της, φαινομενικά, επισκιάζεται από την εξωτερική της εμφάνιση. Ο αμερικανός παραγωγός Τζέρεμι Πρόκος (Τζακ Πάλανς) αναθέτει στον...
η συνέχεια του άρθρου στο aRTInews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.