14 Αυγ 2016

Δεν σε ξεχνάμε captain my captain...

Εμείς θα τον θυμόμαστε στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» να μας καλεί να αδράξουμε τη μέρα


   Πέρασαν δύο χρόνια από την ημέρα που επέλεξε να φύγει από τη ζωή ο Ρόμπιν Γουίλιαμς. Ο χαμός του μας πόνεσε ίσως γιατί καταλάβαμε ότι το γέλιο του έβγαινε από άφατο πόνο. Μας λύπησε γιατί η αυτοκτονία δεν είναι τίποτε άλλο από το έσχατο παράπονο, το μέγιστο παράπονο για την ύπαρξη.
   Ο ίδιος φοβήθηκε τη ζωή αλλά δεν φοβήθηκε την αιωνιότητα ή το τέλος της. Μας λύπησε γιατί ήταν δικός μας άνθρωπος μετά την συγκλονιστική ερμηνεία τού καθηγητή στον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών». «Πιστεύω», έλεγε, «ότι οι λυπημένοι άνθρωποι πάντα προσπαθούν περισσότερο να κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους γιατί έχουν νιώσει πώς είναι να είσαι άχρηστος και δε θέλουν κανείς άλλος να το νιώσει».
   «Αν ο Ρόμπιν ήταν τυχερός, μπορεί να...

η συνέχεια του άρθρου της Παναγιώτας Ψυχογιού στο aRTInews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.