Σκέφτομαι τα δεκάδες χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά που περιπλανώνται στους δρόμους του κόσμου, καθώς βλέπω στην παραλία χαρούμενα παιδιά να φτιάχνουν κάστρα
Το κράτος, ο «κανένας», ο Ωκεανός, «άνθρωποι κυνηγημένοι», πρόσφυγες και πολιτικοί. Όλοι κι όλα σε μία θεατρική παράσταση συμπάθειας για τη δυστυχία που οι τελευταίοι προκάλεσαν.
Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων! Υποκρισία και ψεύδος. Φόβος για τον μεταδιδόμενο ιό της δυστυχίας ανθρώπων που αντιμετωπίζονται σαν ξενιστές. Τρόμος που γίνεται μίσος και ρατσισμός. Από εδώ οι Προμηθείς κι από εκεί τα κοράκια. Αλλά και ξόρκια και ευφημισμοί.
Ζούμε την εποχή της απομύθευσης και της προσομοίωσης, την εποχή της παντοκρατορίας του αμφιβληστροειδούς, όπου το επίπεδο συν-ειδήσεως του ανθρώπου εξέπεσε στη χαμηλή γραμμή της αισθαντικότητας, της απλής πληροφόρησης των αισθήσεων, του τώρα που ξεχνιέται από μία νέα είδηση, ένα νέο μύθο, μια νέα παγκόσμια ημέρα δυστυχίας, μια νέα τραγωδία.
Οι αρχαίοι μύθοι είναι παντού, δίκην παλίμψηστου και προσχώσεων, όπως ακριβώς το καράβι που βρέθηκε κάτω από τα θεμέλια των δίδυμων πύργων, στο σημείο μηδέν της Νέας Υόρκης. Ασκούν μία ανεξήγητη γοητεία τα σημεία μηδέν, όπως του Παρισιού μπροστά από την Παναγία των Παρισίων ή της Ομόνοιας στην Αθήνα.Τα σημεία μηδέν είναι δηλωτικά του Τίποτα, του αρνητικού αλλά και του θετικού πρόσημου, της πολυμήχανης σοφίας, του πολύτροπου ανθρώπου που βρίσκει πάντα...
η συνέχεια του άρθρου του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου στο aRTInews
Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων! Υποκρισία και ψεύδος. Φόβος για τον μεταδιδόμενο ιό της δυστυχίας ανθρώπων που αντιμετωπίζονται σαν ξενιστές. Τρόμος που γίνεται μίσος και ρατσισμός. Από εδώ οι Προμηθείς κι από εκεί τα κοράκια. Αλλά και ξόρκια και ευφημισμοί.
Ζούμε την εποχή της απομύθευσης και της προσομοίωσης, την εποχή της παντοκρατορίας του αμφιβληστροειδούς, όπου το επίπεδο συν-ειδήσεως του ανθρώπου εξέπεσε στη χαμηλή γραμμή της αισθαντικότητας, της απλής πληροφόρησης των αισθήσεων, του τώρα που ξεχνιέται από μία νέα είδηση, ένα νέο μύθο, μια νέα παγκόσμια ημέρα δυστυχίας, μια νέα τραγωδία.
Οι αρχαίοι μύθοι είναι παντού, δίκην παλίμψηστου και προσχώσεων, όπως ακριβώς το καράβι που βρέθηκε κάτω από τα θεμέλια των δίδυμων πύργων, στο σημείο μηδέν της Νέας Υόρκης. Ασκούν μία ανεξήγητη γοητεία τα σημεία μηδέν, όπως του Παρισιού μπροστά από την Παναγία των Παρισίων ή της Ομόνοιας στην Αθήνα.Τα σημεία μηδέν είναι δηλωτικά του Τίποτα, του αρνητικού αλλά και του θετικού πρόσημου, της πολυμήχανης σοφίας, του πολύτροπου ανθρώπου που βρίσκει πάντα...
η συνέχεια του άρθρου του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου στο aRTInews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.