- Αγαπητό μου ακροδεξιόμετρο
- Αυτό που ξεχνούν στη Ρηγίλλης είναι ότι όποιος τσαλαβουτάει στα ακροδεξιά λασπόνερα, ψάχνει για τον επόμενο του Βαγγέλη
Το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» είναι ήδη κάτι που βρήκε την επαλήθευσή του στο πρόσωπο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αλλά τελευταίως υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση ότι στο πρόσωπο του επιβεβαιώνεται επίσης και το «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του»
Η μετάβαση της εξουσίας μέσα στο κόμμα από τον Αντώνη Σαμαρά στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη για πολλούς σήμανε ταυτόχρονα και την αλλαγή πλεύσης του κόμματος σε πιο κεντρώα νερά. Η θητεία Σαμαρά άλλωστε χαρακτηρίστηκε απ’ αυτό το μόνιμο αλληθώρισμα προς την ακροδεξιά, τόσο ως προς τις θέσεις (κυρίως στο μεταναστευτικό) όσο και ως προς τα πρόσωπα. Ο Τάκης Μπαλτάκος, που έβρισκε τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά «πολύ κεντρώα» και ο Μάκης Βορίδης, εμβληματική μορφή της ακροδεξιάς, που ήταν ο πρόεδρος της νεολαίας του κόμματος του Παπαδόπουλου, αλλά και αυτός που δεν τα έλεγε απλώς... “τσεκουράτα” αλλά τα έκανε επίσης, ήταν άνθρωποι που καθόρισαν τη φυσιογνωμία του κόμματος.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν υπονόησε τη στροφή προς την ακροδεξιά. Την έκανε ανοιχτά. Κι αυτό το απότομο κόψιμο του τιμονιού προς τα δεξιά υποτίθεται ότι θα έστρωνε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Σε συνέντευξη του στο Μega, ο πρόεδρος της Ν.Δ., όταν ρωτήθηκε για το αν θήτευσε στους “Κενταύρους” (ομάδα κρούσης της ΟΝΝΕΔ που έδρασε από τα τέλη της δεκαετίας του ’70) είπε επί λέξει: “Πρέπει να σας πω ότι στην περιοδεία τη χθεσινή με βρήκανε μερικοί που μου λέγανε: Ρε μεγάλε, ήσουνα και Κένταυρος; Δεν το ξέραμε. Μπράβο μεγάλε. Εγώ Χρυσή Αυγή ψήφισα. Τωρα που έμαθα οτι εισαι και Κένταυρος θα σε ψηφίσω.» Για να κλείσει με ένα πλατύ χαμόγελο: «Δεν με πειράζει λοιπόν που με λένε Κένταυρο. Καλό μου κάνει».
Γνωρίζουμε ότι ο κυνισμός είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά το να θεωρείς ότι “καλό σου κάνει” να σου αποδίδουν συμμετοχή σε παρακρατική ομάδα είναι μάλλον κάτι που υπερβαίνει τον τρέχονται κυνισμό. Δείχνει επίσης ότι το φλερτ με την εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής, το κλείσιμο του ματιού, παραμένει και μάλιστα με τους ιδεολογικούς όρους της ακροδεξιάς, του τύπου “Ψηφίστε με, ήμουν και εγώ “κακό παιδί”, όπως είστε εσείς τώρα”.
Πριν από μερικές μέρες, είχε προηγηθεί ένα tweet του, επίσης «κεντρώου», Νικήτα Κακλαμάνη που έλεγε για το κύμα των προσφύγων που κατακλύζει την Ελλάδα, αλλά και όλη την Ευρώπη: «Αυτό που γίνεται στα νησιά μας δεν είναι εισροή μεταναστών. Είναι κατευθυνόμενη απόβαση ισλαμιστών»
Δυστυχώς η ακροδεξιά ατζέντα παραμένει ανοιχτή στα γραφεία της Ν.Δ. ακόμα κι αυτά ξαναμεταφέρθηκαν στη Ρηγίλλης για ιστορικούς λόγους. Το ακροδεξιόμετρο παραμένει δυστυχώς στα κόκκινα.
Ένα μόνο ξεχνούν στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ., εκτός του ότι αν τρέφεις το φιδάκι, κάποια στιγμή θα σε δαγκώσει. Τις εκλογές στην Ελλάδα τις κερδίζει όποιος πάρει μαζί του το κέντρο. Όποιος τσαλαβουτάει στα ακροδεξιά λασπόνερα, ψάχνει για τον επόμενο του Βαγγέλη.
γράφει ο Δ. Σούλτας στο altsantiri
- Αυτό που ξεχνούν στη Ρηγίλλης είναι ότι όποιος τσαλαβουτάει στα ακροδεξιά λασπόνερα, ψάχνει για τον επόμενο του Βαγγέλη
Η μετάβαση της εξουσίας μέσα στο κόμμα από τον Αντώνη Σαμαρά στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη για πολλούς σήμανε ταυτόχρονα και την αλλαγή πλεύσης του κόμματος σε πιο κεντρώα νερά. Η θητεία Σαμαρά άλλωστε χαρακτηρίστηκε απ’ αυτό το μόνιμο αλληθώρισμα προς την ακροδεξιά, τόσο ως προς τις θέσεις (κυρίως στο μεταναστευτικό) όσο και ως προς τα πρόσωπα. Ο Τάκης Μπαλτάκος, που έβρισκε τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά «πολύ κεντρώα» και ο Μάκης Βορίδης, εμβληματική μορφή της ακροδεξιάς, που ήταν ο πρόεδρος της νεολαίας του κόμματος του Παπαδόπουλου, αλλά και αυτός που δεν τα έλεγε απλώς... “τσεκουράτα” αλλά τα έκανε επίσης, ήταν άνθρωποι που καθόρισαν τη φυσιογνωμία του κόμματος.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν υπονόησε τη στροφή προς την ακροδεξιά. Την έκανε ανοιχτά. Κι αυτό το απότομο κόψιμο του τιμονιού προς τα δεξιά υποτίθεται ότι θα έστρωνε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Σε συνέντευξη του στο Μega, ο πρόεδρος της Ν.Δ., όταν ρωτήθηκε για το αν θήτευσε στους “Κενταύρους” (ομάδα κρούσης της ΟΝΝΕΔ που έδρασε από τα τέλη της δεκαετίας του ’70) είπε επί λέξει: “Πρέπει να σας πω ότι στην περιοδεία τη χθεσινή με βρήκανε μερικοί που μου λέγανε: Ρε μεγάλε, ήσουνα και Κένταυρος; Δεν το ξέραμε. Μπράβο μεγάλε. Εγώ Χρυσή Αυγή ψήφισα. Τωρα που έμαθα οτι εισαι και Κένταυρος θα σε ψηφίσω.» Για να κλείσει με ένα πλατύ χαμόγελο: «Δεν με πειράζει λοιπόν που με λένε Κένταυρο. Καλό μου κάνει».
Γνωρίζουμε ότι ο κυνισμός είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά το να θεωρείς ότι “καλό σου κάνει” να σου αποδίδουν συμμετοχή σε παρακρατική ομάδα είναι μάλλον κάτι που υπερβαίνει τον τρέχονται κυνισμό. Δείχνει επίσης ότι το φλερτ με την εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής, το κλείσιμο του ματιού, παραμένει και μάλιστα με τους ιδεολογικούς όρους της ακροδεξιάς, του τύπου “Ψηφίστε με, ήμουν και εγώ “κακό παιδί”, όπως είστε εσείς τώρα”.
Πριν από μερικές μέρες, είχε προηγηθεί ένα tweet του, επίσης «κεντρώου», Νικήτα Κακλαμάνη που έλεγε για το κύμα των προσφύγων που κατακλύζει την Ελλάδα, αλλά και όλη την Ευρώπη: «Αυτό που γίνεται στα νησιά μας δεν είναι εισροή μεταναστών. Είναι κατευθυνόμενη απόβαση ισλαμιστών»
Δυστυχώς η ακροδεξιά ατζέντα παραμένει ανοιχτή στα γραφεία της Ν.Δ. ακόμα κι αυτά ξαναμεταφέρθηκαν στη Ρηγίλλης για ιστορικούς λόγους. Το ακροδεξιόμετρο παραμένει δυστυχώς στα κόκκινα.
Ένα μόνο ξεχνούν στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ., εκτός του ότι αν τρέφεις το φιδάκι, κάποια στιγμή θα σε δαγκώσει. Τις εκλογές στην Ελλάδα τις κερδίζει όποιος πάρει μαζί του το κέντρο. Όποιος τσαλαβουτάει στα ακροδεξιά λασπόνερα, ψάχνει για τον επόμενο του Βαγγέλη.
γράφει ο Δ. Σούλτας στο altsantiri
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.