Ένα νέο πολιτικό σύστημα χωρίς διαπλοκή, χωρίς διαφθορά, χωρίς αναξιοκρατικούς κανόνες συμπεριφοράς
Η προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την σύσταση του σαν ενιαίο κόμμα, ανοιχτό στην κοινωνία με κύριο χαρακτηριστικό τα μέλη του σαν κυρίαρχη συνθετική τάση αποδομήθηκε εσωτερικά από την πρώτη στιγμή.
Η μικροπολιτική και ιδιοτελής σκοπιμότητα από συγκεκριμένα ηγετικά στελέχη του κόμματος δεν επέτρεψαν να υλοποιηθεί ουσιαστικά το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία.
Η αρχιτεκτονική δομή μηχανισμών μέσα από τάσεις (μετονομασία των μέχρι τότε συνιστωσών) υποκατέστησε την πολιτική κουλτούρα που προσδοκούσαμε όλοι μας, μέσα από την πλουραλιστική έκφραση των μελών και την διασφάλιση πολιτικού διαλόγου αντάξιου της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η δημιουργία εσωτερικών μετώπων ελέγχου μελών και στελεχών στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος απαξίωναν δια της τυπολατρείας την θεσμική λειτουργία τους.
Η πολιτική μειοψηφία έβαζε ζητήματα σχετικοποίησης της δικής της πολιτικής γραμμής κι όχι της συνολικής του κόμματος προς την κοινωνία.
Το διαρκές έλλειμμα πολιτικού διαλόγου ως φαινόμενο υποκαθιστούσε μόνιμα την σύγχρονη διαλεκτική που όφειλε ο ΣΥΡΙΖΑ να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού.
Η εμμονή σε τυπολατρικές διαδικασίες απομόνωνε την παρουσία μας εντός του κοινωνικού ιστού την στιγμή μάλιστα που δειλά δειλά εμφανιζόταν η ευκαιρία να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την απαραίτητη εξωστρέφεια του.
Ήρθε η στιγμή που τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού κόμματος σαν μέρος του τριτογενούς φορέα κοινωνικοποίησης όπως εκφράστηκε από τον θεμελιωτή της σύγχρονης κοινωνιολογίας Εμίλ Ντιρκέμ να τεθούν σε προτεραιότητα.
Το κύριο γνώρισμα της ριζοσπαστικής αριστεράς στην υπεράσπιση των αξιών της ζωής αποτελεί προϋπόθεση και θεμελιακό κανόνα για την δημιουργία του κράτους που οραματιζόμαστε.
Οι ιδεοληψίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος δεν μπορούν να υφίστανται σαν βάση για την οικοδόμηση της μελλοντικής κοινωνίας που οραματιζόμαστε.
Μέσα από το αξιακό σύστημα της αριστεράς η ταξική πάλη, η ταξική μεροληψία, αποτελούν εργαλείο που επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε υπέρ της κοινωνίας.
Να της προσφέρουμε χωρίς αντάλλαγμα την δυνατότητα να εξακολουθεί να υπάρχει μέσα από ένα νέο πολιτικό σύστημα χωρίς διαπλοκή, χωρίς διαφθορά, χωρίς αναξιοκρατικούς κανόνες συμπεριφοράς.
Η ριζοσπαστική αριστερά αποτελεί το φυσικό περιβάλλον της κοινωνίας χωρίς υποχρεωτικά να έχει συνείδηση της έννοιας του οργανικού διανοούμενου που εκφράζει το κόμμα.
Αρκεί ο φυσικός ρόλος του παραδοσιακού διανοούμενου ώστε να επικαιροποιηθεί στην ευρύτερη κοινωνική συμμαχία.
Το αληθινό αφήγημα της καθημερινότητας, η ζωντανή πραγματικότητα και το εμπειρικό στοιχείο επιβιώνουν ικανότερα μπροστά στις παρωχημένες ιδεοληψίες του παρελθόντος
Η σύγχρονη κοινωνία δεν απαξιώνει την προηγούμενη ιστορική διαδρομή όσων την συνέγραψαν αλλά την χρησιμοποιεί ως εργαλείο για την συνέχιση της ύπαρξης της.
Η Αριστερά καλείται να δώσει το πρόσημο και το έρεισμα με σκοπό να ακολουθήσει τις ανάγκες της κοινωνίας κι όχι το ανάποδο.
Ο εξαντλημένος κοινωνικός ιστός δεν έχει χρόνο για δογματικές – παρωχημένες λογικές που ενισχύουν μικροπολιτικούς τακτικισμούς.
Ο ρόλος του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αναθεωρήσει τον τρόπο επικοινωνίας με όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Η αναγκαιότητα του λαϊκού και κοινωνικού κινήματος απαιτεί σύγχρονο πολιτικό και οικονομικό σχέδιο διαχείρισης με σκοπό την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αποξηλώσει άμεσα τις ηγεμονικές πολιτικές που απαξιωτικά αποδόμησαν όλες τις αναφορές υπέρ της κοινωνίας.
Καλείται να αποκαταστήσει αφού τελείωσε με την διαπραγμάτευση την ανασυγκρότηση των παραγωγικών δυνάμεων , να επαναφέρει την ισονομία και το κράτος δικαίου, να αποκαταστήσει την κοινωνική συνοχή.
Τα κοινωνικά ισοδύναμα που έρχονται επιβάλλεται να αποτελέσουν το νέο βιώσιμο αναπτυξιακό σχέδιο με όρους και συνθήκες συνολικής διαβούλευσης με τα κοινωνικά κύτταρα κάθε τάξης.
Το κράτος τέρας που εξέθρεψαν οι πελατειακές σχέσεις τα τελευταία χρόνια όπως και η γραφειοκρατική λογική επιβάλλεται να αντικατασταθούν με τα αυτοδύναμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισονομίας.
Ο κυρίαρχος ρόλος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς λειτουργικά ας κοινωνικοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας ως εγγύηση το άνοιγμα του στην κοινωνία.
Να επαναπροσδιορίσει δηλαδή και να θέσει σε δράση την κοινωνία των πολιτών και όχι των ψηφοφόρων.
Η φυσιογνωμία,η ταυτότητα του μπορεί να διαφυλαχθεί με την μαζική συμμετοχή των κοινωνικών ομάδων μαζικά.
Η αναντιστοιχία μελών και όσων βρίσκονται δίπλα στο κόμμα θα διαιωνίζει μόνο την παραχάραξη της πολιτικής σύνθεσης του.
Μετά την διάσπαση, την απομάκρυνση των μηχανισμών που κρατούσαν κλειστές τις πόρτες του,αποδυναμώνοντας την παρουσία μας στην κοινωνία πρέπει να αποκατασταθεί.
Η συνοχή του κόμματους ως ενιαίου και αδιαίρετου φορέα παραγωγής πολιτικού λόγου κι επεξεργασίας πολιτικών θέσεων αποτελεί την αρχή.
Ας αποτελέσει το παράδειγμα προς την κοινωνική συνοχή υπεβαίνοντας το ατομικό στοιχείο του καθένα μας.
Η πολιτική απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο μελών ας πάψει να υφίσταται.
Τα κλειδιά του κόμματος ανήκουν στην κοινωνία.
Ας την προσεγγίσουμε μέσα από τους χώρους δουλειάς , αλληλεγγύης , εθελοντισμού , κινηματικής δράσης ,με στόχο οι πολιτικές αξίες μας να ανοίξουν τον δρόμο που οδηγεί την κοινωνία εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημοσιονομική-οικονομική ασφυξία περιορίζει σημαντικά την δυνατότητα αυτής της επικοινωνίας.
Η συλλογική μας παρουσία μπορεί να τεθεί ανάχωμα στον υφιστάμενο οικονομικό κατακερματισμό που θέτει υπό παραίτηση τα κοινωνικά ακούσματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται μέσα από το ρεαλισμό, την ειλικρίνεια και τον συνεχές κοινωνικό διάλογο να ακυρώσει τη ρητορική του μίσους σαν αντιπολιτευτική τακτική όπως εκφράζεται λίγο πριν τις εκλογές.
Η κούραση όπως εμφανίζεται χαρακτηριστικά στην κοινωνία μας πριν προλάβει να λάβει διαστάσεις πολιτικής απαξίωσης είναι το διακύβευμα του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ όχι μέσω ενός δυνητικά ουτοπικού προσδιορισμού.
Η ανατρεπτική οδός βρίσκεται στον πολιτικό λόγο προς την κοινωνία ,με την κοινωνία, για την κοινωνία.
Ας ανατρέψουμε αυτές τι δύσκολες,ώρες σαν ιστορικό ζητούμενο αυτή την απαξίωση με τις παρεμβάσεις μας, διατηρώντας το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Η αληθινή κοινωνική κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα προκύψει μετά τις εκλογές ας αναμετρηθεί με το χρόνο αντιστρόφως ανάλογα από τα δεινά που επέβαλαν οι οικονομικοί μηχανισμοί εντός και εκτός τη χώρας.
Το αριστερό κοινωνικό μέτωπο σε ακολουθία με τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών να ανατρέψει όλα τα σχέδια,όσων επιβουλεύβονται τα ήθη και το πολιτικό μας πολιτισμό.
Να απαντήσουμε συνολικά στη νέα μάχη που καλούμαστε να δώσουμε έναντι του Ευρωπαικού νεοφιλελεύθερου κατεστημένου.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ ανοιχτό στο λαό και τη κοινωνία.Με τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το ενιαίο κόμμα των μελών.
Το δύσκολο έργο, η πορεία προς τη νέα νίκη, όχι μόνο φέρνει βιώσιμη λύση στη χώρα και το λαό ενάντια στη λιτότητα αλλά αποτελεί παράδειγμα προς όλους τους λαούς της Ευρώπης, δίνοντας ταυτόχρονα αληθινή πνοή στα οράματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
γράφει ο Γιώργος Μουργής στο ιδεολόγιο
Η μικροπολιτική και ιδιοτελής σκοπιμότητα από συγκεκριμένα ηγετικά στελέχη του κόμματος δεν επέτρεψαν να υλοποιηθεί ουσιαστικά το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία.
Η αρχιτεκτονική δομή μηχανισμών μέσα από τάσεις (μετονομασία των μέχρι τότε συνιστωσών) υποκατέστησε την πολιτική κουλτούρα που προσδοκούσαμε όλοι μας, μέσα από την πλουραλιστική έκφραση των μελών και την διασφάλιση πολιτικού διαλόγου αντάξιου της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η δημιουργία εσωτερικών μετώπων ελέγχου μελών και στελεχών στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος απαξίωναν δια της τυπολατρείας την θεσμική λειτουργία τους.
Η πολιτική μειοψηφία έβαζε ζητήματα σχετικοποίησης της δικής της πολιτικής γραμμής κι όχι της συνολικής του κόμματος προς την κοινωνία.
Το διαρκές έλλειμμα πολιτικού διαλόγου ως φαινόμενο υποκαθιστούσε μόνιμα την σύγχρονη διαλεκτική που όφειλε ο ΣΥΡΙΖΑ να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού.
Η εμμονή σε τυπολατρικές διαδικασίες απομόνωνε την παρουσία μας εντός του κοινωνικού ιστού την στιγμή μάλιστα που δειλά δειλά εμφανιζόταν η ευκαιρία να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την απαραίτητη εξωστρέφεια του.
Ήρθε η στιγμή που τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού κόμματος σαν μέρος του τριτογενούς φορέα κοινωνικοποίησης όπως εκφράστηκε από τον θεμελιωτή της σύγχρονης κοινωνιολογίας Εμίλ Ντιρκέμ να τεθούν σε προτεραιότητα.
Το κύριο γνώρισμα της ριζοσπαστικής αριστεράς στην υπεράσπιση των αξιών της ζωής αποτελεί προϋπόθεση και θεμελιακό κανόνα για την δημιουργία του κράτους που οραματιζόμαστε.
Οι ιδεοληψίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος δεν μπορούν να υφίστανται σαν βάση για την οικοδόμηση της μελλοντικής κοινωνίας που οραματιζόμαστε.
Μέσα από το αξιακό σύστημα της αριστεράς η ταξική πάλη, η ταξική μεροληψία, αποτελούν εργαλείο που επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε υπέρ της κοινωνίας.
Να της προσφέρουμε χωρίς αντάλλαγμα την δυνατότητα να εξακολουθεί να υπάρχει μέσα από ένα νέο πολιτικό σύστημα χωρίς διαπλοκή, χωρίς διαφθορά, χωρίς αναξιοκρατικούς κανόνες συμπεριφοράς.
Η ριζοσπαστική αριστερά αποτελεί το φυσικό περιβάλλον της κοινωνίας χωρίς υποχρεωτικά να έχει συνείδηση της έννοιας του οργανικού διανοούμενου που εκφράζει το κόμμα.
Αρκεί ο φυσικός ρόλος του παραδοσιακού διανοούμενου ώστε να επικαιροποιηθεί στην ευρύτερη κοινωνική συμμαχία.
Το αληθινό αφήγημα της καθημερινότητας, η ζωντανή πραγματικότητα και το εμπειρικό στοιχείο επιβιώνουν ικανότερα μπροστά στις παρωχημένες ιδεοληψίες του παρελθόντος
Η σύγχρονη κοινωνία δεν απαξιώνει την προηγούμενη ιστορική διαδρομή όσων την συνέγραψαν αλλά την χρησιμοποιεί ως εργαλείο για την συνέχιση της ύπαρξης της.
Η Αριστερά καλείται να δώσει το πρόσημο και το έρεισμα με σκοπό να ακολουθήσει τις ανάγκες της κοινωνίας κι όχι το ανάποδο.
Ο εξαντλημένος κοινωνικός ιστός δεν έχει χρόνο για δογματικές – παρωχημένες λογικές που ενισχύουν μικροπολιτικούς τακτικισμούς.
Ο ρόλος του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αναθεωρήσει τον τρόπο επικοινωνίας με όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Η αναγκαιότητα του λαϊκού και κοινωνικού κινήματος απαιτεί σύγχρονο πολιτικό και οικονομικό σχέδιο διαχείρισης με σκοπό την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αποξηλώσει άμεσα τις ηγεμονικές πολιτικές που απαξιωτικά αποδόμησαν όλες τις αναφορές υπέρ της κοινωνίας.
Καλείται να αποκαταστήσει αφού τελείωσε με την διαπραγμάτευση την ανασυγκρότηση των παραγωγικών δυνάμεων , να επαναφέρει την ισονομία και το κράτος δικαίου, να αποκαταστήσει την κοινωνική συνοχή.
Τα κοινωνικά ισοδύναμα που έρχονται επιβάλλεται να αποτελέσουν το νέο βιώσιμο αναπτυξιακό σχέδιο με όρους και συνθήκες συνολικής διαβούλευσης με τα κοινωνικά κύτταρα κάθε τάξης.
Το κράτος τέρας που εξέθρεψαν οι πελατειακές σχέσεις τα τελευταία χρόνια όπως και η γραφειοκρατική λογική επιβάλλεται να αντικατασταθούν με τα αυτοδύναμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισονομίας.
Ο κυρίαρχος ρόλος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς λειτουργικά ας κοινωνικοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας ως εγγύηση το άνοιγμα του στην κοινωνία.
Να επαναπροσδιορίσει δηλαδή και να θέσει σε δράση την κοινωνία των πολιτών και όχι των ψηφοφόρων.
Η φυσιογνωμία,η ταυτότητα του μπορεί να διαφυλαχθεί με την μαζική συμμετοχή των κοινωνικών ομάδων μαζικά.
Η αναντιστοιχία μελών και όσων βρίσκονται δίπλα στο κόμμα θα διαιωνίζει μόνο την παραχάραξη της πολιτικής σύνθεσης του.
Μετά την διάσπαση, την απομάκρυνση των μηχανισμών που κρατούσαν κλειστές τις πόρτες του,αποδυναμώνοντας την παρουσία μας στην κοινωνία πρέπει να αποκατασταθεί.
Η συνοχή του κόμματους ως ενιαίου και αδιαίρετου φορέα παραγωγής πολιτικού λόγου κι επεξεργασίας πολιτικών θέσεων αποτελεί την αρχή.
Ας αποτελέσει το παράδειγμα προς την κοινωνική συνοχή υπεβαίνοντας το ατομικό στοιχείο του καθένα μας.
Η πολιτική απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο μελών ας πάψει να υφίσταται.
Τα κλειδιά του κόμματος ανήκουν στην κοινωνία.
Ας την προσεγγίσουμε μέσα από τους χώρους δουλειάς , αλληλεγγύης , εθελοντισμού , κινηματικής δράσης ,με στόχο οι πολιτικές αξίες μας να ανοίξουν τον δρόμο που οδηγεί την κοινωνία εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημοσιονομική-οικονομική ασφυξία περιορίζει σημαντικά την δυνατότητα αυτής της επικοινωνίας.
Η συλλογική μας παρουσία μπορεί να τεθεί ανάχωμα στον υφιστάμενο οικονομικό κατακερματισμό που θέτει υπό παραίτηση τα κοινωνικά ακούσματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται μέσα από το ρεαλισμό, την ειλικρίνεια και τον συνεχές κοινωνικό διάλογο να ακυρώσει τη ρητορική του μίσους σαν αντιπολιτευτική τακτική όπως εκφράζεται λίγο πριν τις εκλογές.
Η κούραση όπως εμφανίζεται χαρακτηριστικά στην κοινωνία μας πριν προλάβει να λάβει διαστάσεις πολιτικής απαξίωσης είναι το διακύβευμα του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ όχι μέσω ενός δυνητικά ουτοπικού προσδιορισμού.
Η ανατρεπτική οδός βρίσκεται στον πολιτικό λόγο προς την κοινωνία ,με την κοινωνία, για την κοινωνία.
Ας ανατρέψουμε αυτές τι δύσκολες,ώρες σαν ιστορικό ζητούμενο αυτή την απαξίωση με τις παρεμβάσεις μας, διατηρώντας το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Η αληθινή κοινωνική κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα προκύψει μετά τις εκλογές ας αναμετρηθεί με το χρόνο αντιστρόφως ανάλογα από τα δεινά που επέβαλαν οι οικονομικοί μηχανισμοί εντός και εκτός τη χώρας.
Το αριστερό κοινωνικό μέτωπο σε ακολουθία με τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών να ανατρέψει όλα τα σχέδια,όσων επιβουλεύβονται τα ήθη και το πολιτικό μας πολιτισμό.
Να απαντήσουμε συνολικά στη νέα μάχη που καλούμαστε να δώσουμε έναντι του Ευρωπαικού νεοφιλελεύθερου κατεστημένου.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ ανοιχτό στο λαό και τη κοινωνία.Με τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το ενιαίο κόμμα των μελών.
Το δύσκολο έργο, η πορεία προς τη νέα νίκη, όχι μόνο φέρνει βιώσιμη λύση στη χώρα και το λαό ενάντια στη λιτότητα αλλά αποτελεί παράδειγμα προς όλους τους λαούς της Ευρώπης, δίνοντας ταυτόχρονα αληθινή πνοή στα οράματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
γράφει ο Γιώργος Μουργής στο ιδεολόγιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.